آخرین نوشته ها
- دختر لَمچوقاپوش / داستانی واقعی از بالاده/ نوشته محبوب توبه بالادهی
- کال سنگ، ابزاری چند کاره
- وه هم بور حاج حسن مال دله
- کاندس در فرهنگ مردم بالاده/ عین اله آزموده
- عکس های قدیمی از دسته روی محرم سال ۱۳۷۲ روستای قلعه
- آسفالت جاده بالاده، شاید نسلی دیگر!
- نوروز و باورهای کهن در بالاده / عین اله آزموده
- عکس های برفی از بالاده ۱۴۰۰/ مهندس وهاب کاردگر بالادهی
- عکس های برفی از بالاده ۱۴۰۰/ معین علامه قاسمی
- قله اساطیری شاهدژ و کوه چارنو از دودانگه ساری
لینک دوستان
آمار
پنجشنبه ۱۱ در مهر, ۱۳۹۲ @ ۱۴:۰۱
با دلی آکنده از غم و اندوه درگذشت مادری مهربان،فداکار و دلسوز “مرحومه مغفوره صغرا توبه” را به فرزندان و بستگان آن عزیز از دست رفته تسلیت عرض میکنم و برای بازماندگان آن عزیز از خداوند منان صبر و مسئلت خواستارم…
روحش شاد … یادش گرامی
در اینجا این شعر را تقدیم به روح مادرانی میکنم که از این دنیا فانی به بهشت ابدی کوچ کردند:
اهلی از اهالی غم بود و رفت
مادرم همچو ماه بود،حیف رفت
در میان سختی ها رفت و مرا تنها گذاشت
با غروب سهمگینش رفت، مرا بی کس گذاشت
در میان حزن و اندوه کسان
میچکد اشک از چشمانم گاه گاه
با دلی آکنده از اندوه و درد
من گویم: مادرم رفت، آه آه
آن کسی که جنت الله زیر پایش بود، رفت
وای و صد افسوس بر من، مادرم بود که رفت
ای خدا، با رازهایش چه کنم؟
بگو ای دوست، با درد فراقش چه کنم؟