یادمان شهید رضا کاردگر/ به مناسبت ۱۹ خرداد سالگرد شهادتش/ رضا فرزند مصطفی درسال ۱۳۴۵ درخانواده ای مومن دیده به جهان گشود و به عشق علی ابن موسی الرضا (ع)، نامش را رضا گذاشتند. شش ساله بود که مادر مهربان و جوانش را از دست داد. دوره تحصیلات ابتدایی را در روستای شهیدآباد (تروجن) شهرستان بهشهر (محل سکونت خانواده اش) و دوره راهنمایی را در روستاهای شهیدآباد و زیروان، دوره متوسطه را در دبیرستان شهید مطهری و سال چهارم را در دبیرستان شهید عباس زاده بهشهر با اخذ دیپلم اقتصاد (۱۳۶۴) به پایان رساند. عضویت در بسیج و انجام فعالیت های فرهنگی از جمله کارهایی است که شهید در جهت تقویت انقلاب برداشت. او انسان متین و مودب و بسیار باوقار بود و به علم و ایمان اهمیت زیادی می داد و همیشه اهل تلاوت قرآن و تدبّر در آن و ملاک سنجش وی قرآن بود و زندگی در گمنامی را دوست داشت. در طول جنگ تحمیلی، سه بار عزم رفتن به جبهه را کرد که بخاطر مجروحیت برادرش از او خواسته شد تا بهبودی کامل وی، صبر کند. بالاخره در اردیبهشت ۱۳۶۵ به جبهه اعزام شد و در منطقه مهران به جنگ با دشمن متجاوز پرداخت. سرانجام درتاریخ ۱۳۶۵/۳/۱۹ با شلیک خمپاره و تیر مستقیم دشمن بعثی در حالیکه آیه شریفه « وجعلنا من بین ایدیهم … » را تلاوت می کرد، به شهادت رسید و به گفته همرزمانش، رضا در لحظات آخر ذکر یامهدی و یازهرا بر لب داشت. پیکر پاکش در بهشهر تشییع و در حیاط مسجد جامع النبی شهیدآباد درکنار دیگر شهدا به خاک سپرده شد. پس از شهادت رضا، نام وی جزو پذیرفته شدگان سال ۱۳۶۵ دانشسرای تربیت معلم اعلام شده بود. شهید کاردگر، شانزدهمین شهید روستای بالاده و بیست و سومین شهید منطقه دوسرشمار (روستاهای بالاده، پایین ده، تیله بن، قلعه، میرافضل و واوسرنو) بخش چهاردانگه ساری می باشد.  

فرازی از وصیت نامه شهید: از سفارشات شهید این بود که من هرگز وصیت نامه نمی نویسم و می خواهم گمنام بمانم. او هر بار که وصیت نامه شهیدی به دستش می رسید آن را برای خانواده اش قرائت می کرد و همیشه می گفت که « این نسل باید فدای انقلاب شود تا انقلاب باقی بماند ».

روحش شاد و راهش پر رهرو باد

نقل از کتابچه ویژه یادواره شهدا، ۱۳۹۰/ بالاده

این مطلب با چند روز تاخیر و به دلیل مشکلی که در بخش آپلود اتوماتیک سایت سادوا بوجود آمده بود، منتشر شد. پوزش ما را بپذیرید. با احترام. عین اله آزموده. مدیر سایت سادوای بالاده