تحفه روز اول ماه شعبان

  تحفه روز اول ماه شعبان/ امیرالمومنین (ع) فرمود: هر آنچه به شما می گویم از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیده‌ام که فرمود: «قسم به خدایی که مرا به نبوت مبعوث نمود، همانا ابلیس در روز اول شعبان، لشکریانش را در گوشه و کنار زمین پخش می کند و به آنها می گوید که در جذب عده ای از بندگان خدا در این روز، بکوشید و همانا خدای عز و جل (هم) فرشتگان را در گوشه و کنار زمین پخش می کند و به آنها می فرماید که بندگانم را نگه دارید و ارشادشان کنید پس همه آنها بوسیله شما فرشتگان خوشبخت خواهند شد مگر آن کس که سرپیچی و تمرد و طغیان کند که در این صورت جزئی از حزب شیطان و لشگریانش خواهد شد.

 مسلماً خدای عز و جل در روز اول شعبان به درهای بهشت امر می کند پس باز می شوند و به درخت طوبا امر می کند پس شاخه هایش به سمت زمین رسانده می شود، سپس ندا دهنده ی پروردگار عز و جل ما ندا می کند: «ای بندگان خدا! این شاخه های درخت طوبا است پس آنها را بگیرید که شما را به سوی بهشت بالا خواهند برد و این شاخه های درخت زقوم است پس از آنها دوری کنید که شما را به سوی جهنم نکشنانند».

 رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: پس قسم به کسی که مرا به حق به نبوت برانگیخت، هر کس در این روز کار خیری انجام دهد به شاخه ای از شاخه های طوبا آویخته که او را به سوی بهشت رهنمون سازد و هر کس بدی را مرتکب شود به شاخه های زقوم درآویخته که او را به سوی جهنم می کشاند. مسلماً کسی که در این روز، نماز مستحبی برای خداوند بجا آورد، هر کس این روز را روزه بدارد، هرکس صدقه دهد در این روز، از ظلم کسی درگذرد، بین زن و شوهری یا پدر و فرزندی، یا نزدیکان یا همسایگان یا بیگانه ای آشتی برقرار سازد، به بدهکار ناتوانش تخفیف داده یا اصلاً به او ببخشد، با مراجعه به حسابش، یک قرض قدیمی که طلبکارش از آن مأیوس شده را پرداخت کند، یتیمی را کفالت کند، یا کم خردی را از دارایی و آبروی مؤمنی دور سازد، یا قرآن بخواند، یاد خدا و نعمتهایش کند و آنها را سپاس گوید، به عیادت مریضی رود، به پدر و مادرش نیکی کند یا اگر آنها را قبل از این روز، ناراحت ساخته، در این روز راضی کند، جنازه ای را تشییع کند، مصیبت دیده ای را تسلیت دهد و مانند اینها از کارهای خیر را انجام دهد در این روز، مسلماً به شاخه ای از شاخه های طوبا درآویخته است که او را به سوی بهشت رهنمون سازد.

 هر كس در اين روز براي خدا نماز مستحبّي بخواند، به شاخه اي از طوبي در آويخته است؛

 هر كس در اين روز صدقه دهد، به شاخه اي از طوبي در آويخته است؛

 هر كس از ستمي درگذرد، به شاخه اي از طوبي درآويخته است؛

 هر كس بين شوهر و همسرش، بين پدر و فرزندش، بين خويشاوندانش، يا مرد و زن همسايه اش، يا مرد و زن بيگانه آشتي دهد، به شاخه اي از طوبي در آويخته است؛

 هر كس در دَين آن كس كه در تنگي و سختي است، تخفيف دهد يا از آن درگذرد، به شاخه اي از طوبي درآويخته است؛

 هر كس به حساب خويش نظر كند و دَيني را ببيند كه صاحبش از آن مأيوس شده است، پس آن دَين را ادا نمايد، به شاخه اي از طوبي در آويخته است؛

 هر كس سرپرستي يتيمي را به عهده گيرد، به شاخه اي از طوبي در آويخته است؛

 هر كس مانع شود كه سفيهي، آبرو و حيثيت مؤمني را ببرد، به شاخه اي از طوبي درآويخته است؛

 هر كس همه قرآن يا بخش كوچكي از آن را بخواند، به شاخه اي از طوبي در آويخته است؛

 هر كس ياد خدا و نعمت هاي او كند، و سپس خدا را شكر كند، به شاخه اي از شاخه هاي طوبي در آويخته است؛

 هر كس در اين روز مريضي را عيادت كند، به تشييع جنازه اي برود و مصيبتي را به كسي تسليت گويد، به شاخه اي از طوبي در آويخته است؛

 هر كس در اين روز به والدين خود يا يكي از آن دو، نيكي كند، به شاخه اي طوبي در آويخته است. و هر كس والدين خود را قبل از اين روز خشمناك كرده باشد، و در اين روز آن دو را خوشنود سازد، به شاخه اي از طوبي در آويخته است؛

 و بدين گونه، هركس در اين روز كاري از كارهاي خير انجام دهد، به شاخه اي از طوبي در آويخته است…

 منبع: التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن العسكري عليه السلام

گردآوری: حجت الاسلام صادقعلی توبه/ بالاده