یادمان شهید ولی شاکری/ بمناسبت ۲۴ دی ماه سالگرد شهادتش/ ولی شاکری فرزند محمد در سال ۱۳۴۴ در یک خانواده مذهبی دیده به جهان گشود. بعد از سپری نمودن دوران طفولیت برای فراگیری علم و دانش راهی مدرسه روستای لَلـه مرز بهشهر (محل سکونت خانواده اش) شد که در ایام تحصیل با رنج و مشقت های زیادی در زندگی روزمره اش دست و پنجه نرم کرد. پس از پایان دوره ابتدایی بعلت علاقه وافری که به کارهای فنی داشتند با موافقت خانواده، فن مکانیکی را پیشه خود کرد و تا حد استادکاری پیش رفت. در مرداد سال ۱۳۶۳ به خدمت مقدس سربازی رفت و پس از ۳ ماه آموزش، حدود یک ماه در منطقه زاهدان با اشرار و قاچاقچیان وارد جنگ شد و بعد از آن به منطقه جنگی ایلام رهسپار گردید و در تاریخ ۱۳۶۳/۱۰/۲۴ بر اثر برخورد ترکش خمپاره به سر و گردن به شهادت رسید.

سلامت نفس و اخلاص در عمل، گشاده رویی و محبت و مهربانی و روحیه سلحشوری از خصوصیات شهید ولی شاکری است. پیکر پاکش در بهشهر تشییع و در گلزار شهدای روستای حسین آباد (هم جوار روستای للـه مرز) به خاک سپرده شد. شهید شاکری یازدهمین شهید روستای بالاده و هجدهمین شهید منطقه دوسرشمار (روستاهای بالاده، پایین ده، تیله بن، قلعه، میرافضل و واوسرنو) بخش چهاردانگه ساری می باشد.
 
فرازی از وصیت نامه شهید: برادر و خواهرانم، همیشه در خط اصیل اسلامی و زیر نظر ولایت فقیه گام بردارید. در کارهایتان خدا را در نظر آورید و از دست دادن برادرتان غمگین نباشید، چرا که ما شیفتگان مکتب حسین (ع) در آغوش اسلام جان گرفتیم و در آغوش اسلام جان می دهیم.

نقل از کتابچه ویژه یادواره شهدا، ۱۳۹۰/ بالاده