نقل از پایگاه خبری چهاردانگه نیوز/ دیر سالیست که مردم شش روستای بالاده، واوسرنو، میرافضل واوسر، قلعه، پایین ده و تیله بن ( منطقه دوسرشمار ) در جنوبی ترین نقطه استان مازندران، تابستان‌ها به کوه می روند. نه برای کوهنوردی که غذای جسم است، برای دل‌نوردی می‌روند که تقویت روح است. این رسم ریشه در تابستان ۱۳۶۲ دارد که چند تن از جوانان برای ماندگاری یاد و نام همسنگران شهید خویش یادواره برپا کردند. اگرچه بانیان آن مراسم در سال های بعد به خیل یاران سفر کرده خویش پیوستند؛ امّا جوانان سه دهه مختلف در طول ۳۰ سال پس از آن؛ این سنت دینی و ملی را که به تعبیر « رسول علینژاد »؛ سردار شهید منطقه «نهضت عاشورایی» بود؛ ادامه دادند.
شعر «آبادی عشق» در وصف رشادت ها و جانبازی های شهدای گرانقدر جنگ تحمیلی است که به قلم امیر حمزه خلیلی واوسری، شاعر توانای بخش چهاردانگه سروده شده است. آقای امیر حمزه خلیلی برادر شهید بزرگوار علی خلیلی واوسری از شهدای گرانقدر روستای واوسرنو از توابع منطقه ی دوسرشمار، دهستان چهاردانگه بخش چهاردانگه ساری می باشد.
« آبـــادی عشــــق »
دوبـــــــاره بـــــــزم گُــل در وادی عشق
بپـــــا شـــد بــــــاز در آبـــــــادی عشق
دوبـــاره بــــــزم آنــــــانــی کـــــه دادند
جهـــــان و جـــــان پـــــی آزادی عشق
جــــوانـــانی کــــه در اوصــــــاف آنــــان
فــراوان گفـتــه شد همـــــزادی عشق
شقایــق‌هـــــای دشت و کــوه و صحرا
کبــــــوتــرهـــــای در صیـــــادی عشق
چــــــو عـــارف هــــای نامی برگزیـــدند
طــــریــق ظاهــــــراً الحـــــادی عشق
به جــــــای رخت دامـــــادی گــرفتنــد
کفــــن از حجـــــله دامـــــادی عشق
به جـــــای نُقل و شیرینــــی خریدنــد
صفــــــای ترکـــش از قنــــادی عشق
قلم، مَرمی و دفتــــر خــــاک سنـــــگر(مرمی: نوک فشنگ که به تن اصابت می کند)
مقـــالــــه‌هایشــان نقــــــادی عشق
بـــرای نســــل فـــردا نامشـــان شد
سنـــد در دفتـــــر اسنـــــادی عشق
لبــــاس خــاکـــــی سنگـــرنشینـــان
مقـدس خــرقــــه استـــــادی عشق
وصیت‌نامــــه‌های ســــــاده‌شان بود
کتــــاب کامــــــل ارشـــــادی عشق
رد قنّاســـــه بــــــر پیشــــانــی‌شان (قنّاسِه: نوعی تفنگ جنگی)
سعــــادت‌نــامـــه امـــــدادی عشق
پلاک و استــخـــوان و ذرّه‌ای خــــاک
بجا ماند از قــدِ شمشــــادی عشق
شب حمـــله، شب مـــوعودشان بود
شلمــــچه نقطه میعــــــادی عشق (شلمچه: منطقه مرزی در شمال خرمشهر)
قصیـــــده با غــــزل فــــــرقی ندارد
به شرح مرگ استشــهادی عشق
چه شیرین می‌شود در بیستون‌هـا
ســـرود قصـــــه فرهــــادی عشق
شاعر : امیرحمزه خلیلی واوسری – نقل از وبلاگ شاعر
یاد کردن از جان گذشتگان این آب و خاک هرگز زمان و مکان خاصی نداره , انجام هر وظیفه ای مانع از برخی وظایف دیگه نخواهد شد. وظیفه شاعر بیان حقایق جامعه هست و تلطیف و به دل نشاندن آن حقایق هست و صد البته به فکر واداشتن مردم. با تشکر از جناب خلیلی برای شعر زیباشون.
شعر بسیار زیبایی است. از خوندنش لذت بردم
با نظر سادوا موافقم. هر چیزی در جایگاه خود ثمر بخشه و شعر استاد هم در این جایگاه.
چنانچه رهبر معظم انقلاب میفرمایند:
بايد وظيفه‌ى شعر به عنوان يك هنر، و وظيفه‌ى شاعر به عنوان يك هنرمند، در قبال آفرينش، در قبال خداى متعال، در قبال تعهد اسلامى و انقلابى مشخص شود و اين وظيفه ادا شود. اين وظيفه، سوق دادن بندگان خداست به سوى خدا؛ بركشيدن و بالا بردن اخلاق و معرفت جامعه است. البته شعر وظائف ديگرى هم دارد، اما اساس اين است. شعر بايد بتواند به معرفت مردم، به دين مردم، به اخلاق مردم، به حركت انقلابى ملت ما – كه يك پديده‌ى بسيار پرارزش و ذى‌قيمت و كميابى است – خدمت كند.
سلام. شعر ایشون شعر بدی نبود اما بجای شعر گفتن یک مقدار به فکر روستا باشین که متاسفانه روز به روز بدتر میشه. اگر کار شکنی یک سری افراد نبود الان روستاهای واوسر و میرافضل دارای جاده بودند خیلی جاها پیشرفت کرد اما سمت ما این چند روستا به فکر اینند که چطور حرف خودشون رو به کرسی بگذارن.
………………………………….
سادوا: سلام. در شرایط اجتماعی امروز هر فرد و گروهی وظایفی در قبال جامعه خود دارند. اگر دیروز شهدای عزیز برای مردم جامعه ما جانفشانی کردند امروز امیر خلیلی ها باید برایشان شعر بسرایند، شوراهای اسلامی باید برای عمران و آبادانی محل همت کنند، نخبگان و تحصیلکرده ها به شوراهای اسلامی روستاها کمک و مشاوره فکری و مدیریتی کنند، سایتها به انتشار خبر و عکس و مطالب بپردازند و ….
شاعر، وظیفه اش آبادانی روستا نیست؛ هر چند امثال جناب خلیلی برای روستایشان از افراد بسیار مفید نیز هستند.