آبادی عشق / سروده امیرحمزه خلیلی واوسری

با سلام
در سینه‌ام دوباره غمی جان گرفته است
« امشب دلم به یاد شهیدان گرفته است »
تا لحظه‌ای پیش دلم گور سرد بود
اینک به یمن یاد شما جان گرفته است..

اللهم الرزقنا توفیق شهادت
نثار روح پاک همه شهدا صلوات
………………………….
ساوا: اللهم صل علی محمداً و آل محمد

فریاد خاموش دختر شهید سلام. پیام شما را خواندم و خوب هم متوجه شدم شما ظاهرا سطحی پیام بنده را خواندید من عرض کردم که بعضی ها استفاده ابزاری از نام و مرام شهیدان کرده و می کنند. برای حرفهایم هم می توانم نمونه هایی را بیان کنم. اما این دلیلی نمیشود که ما از رنج‌هایی که خانواده های شهدا کشیدند بیخبر باشیم. افرادی هستند که در خارج از جبهه و جنگ مردانه جنگیدند و حسرت بابا گفتن هم در دل بچه‌هایشان مانده اما هیچوقت کسی به ارزش کارشان فکر هم نکرد. که این جای شکر دارد که همه به یاد شهدا همیشه و در همه حال هستند. حتی اشعار زیبا هم برایشان سروده میشود. وای به حال ما که اگر در سنگرهای دیگر خدمت می کنیم حتی بعد از بازنشستگی هم کسی از ما یاد نمی کند چه برسد پس از مرگمان. پس خیلی خوش بحال شهیدانمان است که پس از سی سال که از شهادتشان میگذرد هنوز نامشان این چنین زنده است. پس باز هم میگویم. به ارزش معنوی شهیدان بپردازیم و برایشان نرخ تعیین نکنیم و استفاده ابزاری برای مقاصدمان ننماییم. ارادتمند همه فرزندان شهیدی که حسرت بابا گفتن در دلشان مانده.

به (شهید نظر میکند به وجه الله): شما که با فرزندان شهید و خانواده های شهدا ارتباط تنگاتنگ دارید این سوأل رو از شما دارم: آیا از دلتنگی٬ دلواپسی٬ افسردگی٬ اشک بیصداشون٬ غم و غصه هایی که از دوری پدرشون دارن خبر دارید؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ آیا میدونید حسرت یه بابا گفتن تو دلشون مونده اونم تا آخر عمرشون؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
بله من دختر شهید هستم و از اینکه پدر نازنینم برای رضای خدا و دفاع از کشورش از عزیزترین کسانش (د..) گذشت٬ افتخار میکنم.
ولی ای کاش …………………………..
………………………………………………..
سادوا: دختر گرامی شهید. سلام و درود پاک خداوند بر شما باد. دلتنگی های شما فرزندان گرامی شهید برای ما اصلاً قابل درک نیست، هر چند هرگز نمی توانیم خود را جای شما فرض کنیم و از عمق دلتنگی هایتان با خبر باشیم. همه ما به شهدای عزیز افتخار می کنیم به ویژه به شهدای گرانقدر منطقه دوسرشمار و علی الخصوص شهدایی که دارای فرزندان خردسال بودند. ما به شما فرزندان گرامی شهید ولی الله کاردگر عزیز، شهید شعبان کاظمی عزیز، شهید عباس دهبندی عزیز، شهید رسول علی نژاد عزیز، شهید یدالله دهبندی عزیز، شهید مرادعلی محمدی عزیز، شهید عبدالخالق خاسب عزیز و شهید سیدغفار فلاح عزیز افتخار می کنیم که سال ها فراغ پدر گرامی تان را بردبارانه تحمل کردید و آرامش امروز جامعه ما مدیون فداکاری دیروز و امروز و فردای شماست.
گاهی که با یادگاران گرامی شهدا که خوشبختانه امروزه مردان و زنانی بزرگوار و الگو برای من شده اند همکلام می شوم در عمق حرف هایشان و حرف های خودمانی شان که البته تصور می کنم خیلی به بنده محبت می کنند که با من درد دل می کنند، دلتنگی وجود دارد. فرزندی که موقع شهادت پدر، طفل خردسالی بیش نبوده و تنها خاطره اش از پدر عکسی هست که در آغوشش گرفته و به من می گوید هر وقت به این عکس نگاه می کنم عمق وجودم آتش می گیرد، اصلاً نمی تواند برای امثال بنده قابل درک باشد. وقتی فرزند شهیدی که هنوز یک ساله نبوده پدرش به شهادت رسید به من می گوید که همیشه پدرم را کنارم حس می کنم و در همه کارها دست مرا می گیرد و به جلو میبرد تا موفق شوم، برای من و امثال من اصلاً قابل درک نیست. من نمی توانم درک کنم که 10 سال چشم انتظاری کشیدن همسر شهید و فرزندانش برای استخوان های پدر یعنی چه؟ من نمی توانم بفهمم که چگونه همسر فداکار شهیدی دو، سه و یا چهار فرزند خردسالش را در غیاب همسر بزرگ کرده که امروز مایه افتخار ما هستند. من هرگز درک نکردم که وقتی به مدت ده سال « مادر دوست شهید مفقودم به من می گفت فلانی! پسرم بر می گردد و من فقط به زمین نگاه می گردم و زیر لب می گفتم انشاء الله » چه حالی داشت! …..
اجازه بدهید یک روزی این دلتنگی هایتان را به صورت مقاله ای بلند بنویسیم. این سخن را در اینجا بیشتر از این نمی توان ادامه داد.

سلام بر فریاد خاموش ، از اون انتظاری که شما گفتی بنده خوب می فهمم چی گفتی از ان انتظاری که مادرهای شهدا، خواهرها و برادرها و همسر و فرزندان شهدا میکشن به سرانجام نرسه، خوب میدانم. چون به آنها خیلی نزدیکم. اگر دختر شهید هستی مگر پدرت در وصیت نامه خود از صبر حضرت زینب و حجابت نگفت؟ این شد امر به معروف و نهی از منکر که خدایی بود و خدایی شد و از صبری که شهید گفت معنی اش از انتظار بود که صبر را معنی کرد و سرانجام انتظار در آخر وصیت نامه اش دعای فرج را می نوشت، باز از انتظار صحبت کرد و انتظار فرج ماندن و دعای فرج خواندن بهتر است وحدت بین همه ی ما می باشد. فریاد خاموش.

سلام امیرجان. آفرین بر اون قلمت، نه امیرجان آفرین بر اون شیری که مکیده ای، آفرین بر اون لحظه ای که فکر کردی و نوشتی، آفرین بر اون وادی عشق كه بپا کردی در آخرین آبادی عشق. جوانانی که در اوصاف آنان فراوان گفتی، جوانانی بودند که دلشان برای آبادی خود می تپید، شقایق های دشت و کوه و صحرا عارف بودند. عارف وحدت و همدلی، برای نسل فردا، سندی گذاشتند مثل وصیت نامه، گفتی وصیت نامه آنها ساده بود. کتاب کامل ارشاد بود. ولی نگفتی در وصیت نامه آنها چه ها بود. گفتی سعادت نامه امدادی عشق پلاک و استخوان و ذره ای خاک، ولی نگفتی امیرجان در سند وصیت نامه ی آنها دعوت کردن به امر به معروف و نهی از منکر و مطیع ولایت و رهبر بودن، وحدت کلمه را حفظ کردن. نگفتی امیرجان. نگفتی! همان طوری در اوصاف آبادی عشق سرودی. خواهشاً به عنوان برادر حقیر تقاضامندم در مورد فتنه و تفرقه از کلام شهیدان هم بسرای.