در باره یکی از شاخه های خاندان کاردگر بالاده – ۱ . تیره حاج ولی/ روستای بالاده در بخش چهاردانگه ساری واقع شده و دارای بیش از سه هزار سال سابقه سکونت انسان هست. برای اثبات دیرینگی سکونت انسان در بالاده میتوان به ۲۰ گورستان قدیمی در مکان فعلی بالاده و اطراف آن از جمله منطقه باستانی «آیِش سَر» یا «آشوب شهر» در جنوب غربی بالاده (که اسکلت انسانهایی احتمالاً گبری با ابزار و ادوات باستانی در آنجا پیدا شده)، و نیز ۲۰ مکان باستانی و تاریخی ثبت شده اشاره کرد.

اینکه مکان کنونی روستای بالاده در چه دوره ای بنا شده، اطلاعات دقیقی در دست نیست اما به یقین میتوان اذعان داشت که بیش از ۶۰۰ سال از عمر بالاده کنونی گذشته است.

بافت جمعیتی بالاده از پنج طایفه توبه، چهاردِه، دهبند، سادات و کاردگر تشکیل شده است و در این مقاله قصد نداریم تا ثابت کنیم کدام طایفه و یا خاندان، بالاده کنونی را بنا نهاده اند و این بحث را وا می گذاریم برای مجالی دیگر.

یکی از طوایف پنج گانه بالاده، طایفه ی «کاردگر» است که در بین مردم بالاده، «کاردیگر» هم تلفظ میشود. این طایفه در قدیم شامل فقط یک فامیلی «کاردگر» بوده است اما از دوره رضاشاه که داشتن شناسنامه نیز اجباری شد و یا بعدها، چند فامیلی دیگر هم در این خاندان به ثبت رسیده است. طایفه کاردگر در طول سالهای جنگ تحمیلی عراق علیه ایران (۱۳۶۷-۱۳۵۹) چهار شهید گرانقدر برای پاسداری از میهن کرده است. (شهیدان ولی الله کاردگر، حبیب الله کاردگر، رضا کاردگر و باقرعلی کاردگر).

در این مجال به یکی از سرشاخه های طایفه کاردگر یعنی تیره حاج ولی می پردازیم و بر اساس اطلاعات بدست آمده و تا جایی که حافظه بزرگان ما یاریشان میداد، به شجره این خاندان می پردازیم:

هاشم و عباس دو برادری هستند که یکی از سر شاخه های طایفه کاردگر را شکل میدهند. از نام پدرشان اطلاعی در دست نیست. هاشم، پسری قوی هیکل و متدین و جذاب بنام «ولی» داشت که بعدها به «حاج ولی» معروف شد. «حاج ولی خِئل مال» برای بالادهیها از پس یک قرن و نیم گذشت زمان هنوز نامی آشناست که در نزدیکی مرتع کمرسر در شرق قله شاهدژ جایگاه و بُنِه گوسفندانش بوده است. آنگونه که می گویند، حاج ولی بنیانگذار حمام قدیمی و خزینه ای و از بانیان ساخت تکیه بالاده بوده است. بزرگان ما می گویند که آجرهای حمام بالاده را از بقایای بناهایی که در بالای قله شاهدژ بود، آورده اند.

حاج ولی دارای پنج فرزند بود: دو پسر و سه دختر. پسرانش اسد الله و روح الله و دختران کِل هاجر، جِواهر و بی بی نام داشتند.

اسد الله فرزندانی بنامهای اصغر، طاووس، کبریا و حبیب الله داشت، که اصغر در جوانی فوت کرد، و کبریا نیز همسر مرحوم حاج گلبرار دهبندی بود. طاووس همسر موسی چهاردهی شد و مادر جانبرار چهاردهی. زنده یاد حبیب الله معروف به اَسدُل حَیبُ الله ساکن روستای کمشیان نکا بود و فرزندانش به ترتیب سهراب (معروف به عزت الله که در جوانی فوت شدند)، فاطمه، اسفندیار (معروف به علیرضا) و عبدالرضا هستند.

روح الله معروف به حاج روحِل و روحِل پهلوون نیز دارای هفت پسر بوده است: رستم و حاجی (که هر دو در جوانی فوت شدند)، عبد الله، شکرالله، نورالله (که هر سه چند سال پیش به رحمت خدا رفتند)، عباس و علی.

حاج شکرالله ساکن روستای برگه ساری و فرزندانش: حسن، یوسف، محمد صالح، فاطمه و معصومه.

مرحوم نورالله کاردگر ساکن روستای حسین آباد بهشهر و فرزندانش: فیض الله، عین الله، سیف الله، یدالله، زنده یاد زهرا، اصغر، اکبر، عبدالوهاب، هاجر و فاطمه

حاج عبدالله کاردگر ساکن روستای قره تپه بهشهر و فرزندانش: شمسی، رمضان، روح الله، سکینه، رقیه، ولی الله و معصومه.

حاج عباس ساکن روستای شهیدآباد (تروجن) بهشهر و فرزندانش: معصومه، اصغر، کریم، خدیجه، یوسف، یعقوب و امیر.

علی معروف به روحِل علی ساکن محله زیروان بهشهر و فرزندانش: سامره، عطا، زهرا و عیسی.

فرستنده: مهندس عبدالوهاب کاردگر بالادهی. با تشکر محبوب توبه بالادهی. بازنویسی: عین اله آزموده