بالاده/ شعری از بهمن حاجی حسینی / در تاریخ چهارم مرداد ۱۳۹۷ برای شرکت در جشن فِردینه ماه و آغاز نوروز تبری به روستای کندلوس بخش کجور نوشهر سفر کردم و یک شب را مهمان مردم مهربان و مهمان ‏نواز این روستا بودم. این دومین سفرم به کندلوس است که بار نخست آن در مرداد ۱۳۷۵ اتفاق افتاده بود. حضور دو روزه ام در کندلوس باعث شد تا با مردم آنجا ارتباط برقرار کنم و از زبان و فرهنگ و آداب و رسوم آنها بیشتر بدانم. در محوطه رستوران موزه کندلوس با خانواده آقای حسینی اهل روستای اورنگ (آبرنگ) در نزدیکی کندلوس آشنا شدم که برای شرکت در جشن آمده بودند. بیشتر از نیم ساعت با مادر مهربان خانواده، پسر و عروس و دختر و نوه هایش از هر دری سخن گفتیم. من از بالاده و سادوا و شاهدژ و جشنواره هَلی تِرشی گفتم و برایشان لهجه غلیظ روستایی من که با لهجه شیرین کندلوسی خیلی تفاوت دارد، و گاه برخی واژگان بومی را متوجه نمی‏ شدند، جالب بود. مادر خانواده (با حدود ۷۰ سال سن) دغدغه نابودی زبان مازندرانی را داشت و از اینکه جوانان و نوجوانان امروزی به زبان فارسی سخن می گویند و زبان مازندرانی (گِلِکی) رو به فراموشی‏ست، نگران بود.

این دوستی منجر به این شد که پسر خانواده یعنی آقای بهمن حاجی حسینی (متولد ۱۳۹۱ و مهندس کاردان نرم افزار) نشانی سایت سادوا را از من گرفت و بسیاری از مطالبش را خواند و عکس هایش را دید و در تاریخ ۲۴ مرداد برایم چند بیت شعر فرستاد و نوشت: « امروز با دیدن سایت زیبای شما و دیدن مناظر زیبای بالاده، این چند بیت رو در حد بضاعت سرودم»

 با سپاس از جناب آقای حسینی، امیدوارم این گونه ارتباطات منجر به ارتقای سطح فرهنگی روستاهای مازندران شود.

با احترام/ عین اله آزموده

بالاده/ شعری از بهمن حاجی حسینی/ روستای اورنگ، کجور نوشهر 

زین همه ییلاق، بالاده سر است

چشمه‏ اش گویی که آب کوثر است

 آب آن گویی که خود باشد دوا

نام زیبایش بگویم: « سادوا »

 مردمش اهل دل و مهمان ‏پرست

از شراب ناب غیرت مستِ مست

 قله ای دارد بسان پاسبان

شاهدژ، از شاه ایران یادمان

 جنگلی دارد به غایت دل فریب

چهارنو دارد درختانی عجیب

در صفای این دیار گویم چنان

کِی از او یابی تو بهتر در جهان

authorنوشته: انجمن فرهنگی سادوا dateتاريخ : ۲۸ مرداد ۱۳۹۷