مَشدحسنِ نا دِل گِرُن / شعري از عين اله آزموده

سلام خدمت همه ی بالادهی ها و آقای آزموده
آزموده جان ته خاش سایت دله بتوندی خاشِ دلِ گپ بزنی ولی اِما فقط بتومبی نظرا دله ملور ملور باوریم که تازه اگه طبق مقررات و قوانین رسمی کشوری بووء.
……………………………………
سادوا: سلام بر همه بالادهی ها: اینتی هم شم وه بهتره و هم اَم وِه. شِما خار خاره گپ بزنین هارشم کی خوانه وه ره طبق مقررات … / امیدوارمه من گپ جه دلخور نوویی. بالاخره ونده مراعات هاکنیم.

سلام بر آقای آزموده عزیز. تا الان فکر می کردم که زبان ما بالادهی ها دیگه مُرده و باید فاتحه شو خوند. یعنی وقتی می بینم خیلی از جوونای امثال من و کودکان بالادهی به فارسی صحبت می کنن ناامید می شم و غصه می خورم که این زبان باستانی و زیبا داره از بین می ره ولی وقتی این شعر بسیار زیبا و اون داستان زیباتر « من و ورف و لتکی ورگ » را از شما خوندم تازه دارم متوجه می شم که دایره لغت های بالادهی من چقدر کوچکه. واقعاً به بالاده تبریک می گم که هنوز امثال آقای آزموده هستن که شعرهایی زیبا و آپدیت شده با زندگی امروز بگن و با زبان بالادهی بنویسن.
………………………………………………………………………….
سادوا: سلام بر لاله بالادهی. زبان بالادهی یا بهتر بگویم مازندرانی را اگر خوب بدانیم دنیایی از واژگان ناب در آن وجود دارد که در زبان فارسی چنین واژگانی وجود ندارد. می شود شعر و داستان مازندرانی نوشت و از این واژگان زیبا و اصیل استفاده کرد تا شاید کمکی برای زنده نگه داشتن زبان مادری ما شود.
از محبت شما به دلنوشته هایم سپاسگزارم. اگر هر کدام از دوستان دو خط به زبان مازندرانی یادداشت بنویسند خیلی خوشحال می شویم.

با سلام از شعر زيباي شما كه يادگار كهن مردم ديارم است كه مي رود همه ي خاطرات به بوته فراموشي سپرده شود بسيار لذت بردم. به خود كه از كمترين ديار سترگ چهاردانگه هستم به چنين محققيني مي بالم. روزگاري را ياد مي آورم صدها هزار مال در عرصه ي بالاده توسط مردان بزرگ آن ولايت پرورش مي يافت در روستاي بالاده و ساير روستاهاي منطقه حيات در كوچه پس كوچه ي آن جريان داشت. اما صد افسوس ديار چهاردانگه هر روز به سرازيري سقوط پيش مي رود و روستاهاي آن يكي يكي در حال نابودي هستند.
شعر زيباي شما را در وبلاگم قرار دادم تا مراجعه كنندگان از اين شعر زيبا استفاده نمايند. به اميد موفقيت شما برادر بزرگوارم.
………………………………………….
سادوا: سلام بر شما جناب خلیلی عزیز. سپاسگزار محبت شما هستم و از اینکه شعر بنده را قابل دانسته و در وبلاگ وزین و پژوهشی خود « چهاردانگه با تاریخ کهن » قرار داده اید بر خود می بالم. هر چند شعر خود را قابل گنجاندن در سایت تان نمی دانم.
توفیق جنابعالی را که از محققان پرتلاش دیار کهن چهاردانگه هستید، از خداوند خواستارم.

باسلام خدمت مدیریت سایت وزین سادوا آقای آزموده؛
” دهان باب الله است صادرات و وارداتش را کنترل کنید. دهان گوش جان است سعی کنید چانه تان را عقل بچرخاند ” علامه حسن زاده ی آملی ( البته خودم به این حرف آقاجان عمل نمیکنم ) إنشاألله که همه عاملش باشیم.
……………………………………………..
سادوا: جناب آقای توبه عزیز. این فرمایش حضرت علامه یکی از بهترین یادداشت هایی است که در عمر سادوا خوانده ام. خدا خیرتان بدهد که هر از چند گاهی با چنین نصایح ارزنده ای سادوا را بهره مند بگردانید.

با توام برادر ساداتی ( صدامو می شنوی؟ دارم در گوشی می گم! نمی خوام مثل شما جار بزنم و دیگرون بشنون!!). منو از تهدیدات توخالی ات نترسون. من قبل از تولد سادوا اونجا بودم. همراه گوسفندان پدرم بودم و از جنگل هیزم می آوردم تا مادر خدا بیامرزم نون محلی بپزه. قرارمون تابستوون 92 در مراسم بزرگان و کشتی بین من و تو. هر کدوم زمین خورد تا عمر داره سراغ سادوا نیاد.
قبوله برادر؟ آدم با پسرخاله اش که اینجوری حرف نمی زنه؟ می زنه؟ به خاله شی می گم ها؟
……………………………………………………………………
سادوا: با سلام خدمت آقا رضا و آقای ساداتی. ما هم قبول می کنیم داوری این کشتی جذاب و پهلوانی را بر عهده بگیریم ولی هر چه توی مجمعه بود برای داور. قبوله؟

سلام بر همه دوستانی که برای شعر زیبای آقای آزموده نظر نوشتن. نمی دونم چرا همه ما یه دفعه جوگیر می شیم و هر چی می خوایم می نویسیم بدون اینکه به عاقبتش فکر کنیم.!!!!!!!!!!
این بنده ی خدا آقای آزموده یک شعر زیبایی نوشتن برای مردم دویگار بالاده که انصافن هم شعر زیبایی هستش ولی بعضی از دوستان شعر را نخونده و فقط یادداشت ها را می خونن که ببینن کی چی نوشته!!!
آقای ساداتی – نظری – پایگاه های بالاده و میرافضل – دلباخته پشیمان – بالادی ریکا – دوستدار وطن – م. کاردگر بالادهی و همه اونایی که یادداشت نوشتین! از همه شما عاجزانه می خوام که دستامونو توی دستای همدیگه بذاریم و همه به کمک سادوا و سادوائیان بریم. بخدا حیفه آدم برای این شعر زیبا و لطیف چیزی ننویسه و بره سر وقت حاشیه های نامربوطش.
از آقای امیر خلیلی – مشدحوسن – کمیل توبه – یاسر توبه – رضا کاردگر – ساداتی تیله بنی – ز.ب – شیشه و همه دوستایی که یادداشت های ارزنده نوشتن تشکر ویژه دارم.
از آقای آزموده می خوام که طبق صحبت های نشست یک ماه پیش انجمن سادوا در زیروان، یادداشت های نامربوط و غیر معمول را حذف کنن. دست شما هم درد نکنه که شعر خیلی قشنگی سرودین و موضوعش انصافن بکر و نو هستش.
……………………………………………………………………….
سادوا: سلام جناب چهاردهی . از راهنمایی و نصیحت و محبت شما سپاسگزاریم و طبق همان نشست قبلی، بسیاری از یادداشت های غیرمرتبط و … را حذف کرده ایم.

با سلام خدمت مدیریت سادوا
چرا نظرات مارو که جواب دوستان عزیزمان هم هست در سایت قرار
نمیدهید
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
؟؟؟؟؟؟؟
؟؟؟؟؟
؟؟؟
؟؟
؟
……………………………………….
سادوا: با سلام خدمت شما. بجای این همه زحمت در ردیف کردن ؟؟؟؟ دو خط مطلب مفید بنویسید تا همه بتوانند از آن استفاده کنند. بارها گفته ایم که سایت سادوا در تایید نظرات، تابع قوانین رسمی کشوری و مقررات خود بوده و نسبت به تایید یا رد نظری، اختیار دارد.

با سلام چرا یه چند تای از پیام های دوستان حذف شده ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
شما که اول مطالعه میفرمای اگر مطالب نادرسته چرا رسانه ای می کنید؟؟؟؟؟؟
……………………………………………….
سادوا: با سلام: تعداد اندکی از پیام هایی که حذف شدند:
1 – بدلیل مسائلی که صلاح نیست بیان شود.
2 – بعضی از دوستان صفحه مجازی را با جدل های محلی اشتباه گرفته اند.
3 – با درخواست اشخاص حقیقی و یا حقوقی بوده.
4 – تعداد زیادی از پیام ها نیز در این روزها بخاطر تهدیدها و توهین ها نسبت به اشخاص حقیقی و حقوقی و شبهه افکنی و تفرقه بین این روستا و آن روستا و یا آن شخص و … تایید نشدند.
5 – بعضی از دوستان علی رغم توضیح مفصل و چندین باره سادوا در مورد یک موضوعی که سوال کرده بودند، هم چنان مسئله را به نحوی دیگر و تحریک آمیزتر دنبال می کنند که این یادداشت ها نیز تایید نمی شوند.

با سلام و عرض ادب و احترام / ضمن سپاسگزاری از شما آقای آزموده و آقای خلیلی. فکر می کنم که اگر شما و آقای خلیلی در صفحه مجازی مشاعره نمایید بسیار عالی باشد. ما که طبع شاعری نداریم ولی قول می دهیم که خواننده خوبی باشیم. البته قابل ذکر است که هر روز قبل از هر کاری در اداره ام ابتدا سری به سایت سادوا می زنم و پس از گرفتن انرژی کار روزانه ام را شروع می کنم. سپاسگزار همیشگی شما.
…………………………………………….
سادوا: درود گرم بر شما باد که ما سادوائیان را شرمنده محبت بیدریغ خود می کنید. امیدوارم هر روز با خبرهای خوشتر و مطالب خوبتری از سادوا، با نشاط تر باشید.
البته بنده شاگرد آقا امیر عزیز هستم که سالیان درازی در عرصه شعر فعالیت دارند و بنده فقط مشق هایی خط خطی را تمرین می کنم و متاسفانه این جسارت را پیدا کرده ام که آنها را منتشر هم می کنم. اگر لطف شما دوستان نبود من هرگز جرات نمی کردم این نوشته هایم را به عنوان شعر منتشر کنم.

با سلام خدمت سادوا و سادوایی های عزیز. از ذوق آقای آزموده هم تقدیر می کنم.
بابت کامنت شخصی بنام « دلباخته » در مورد کد پایگاه، خدمت شما و همه بالادهی های عزیز عرض کنم که پس از تاسیس پایگاه بالاده توسط شهید بزرگوار سردار رسول علینژاد، این پایگاه چند سالی فعالیت داشت. اما پس از شهادت ایشان، گویی این عَلم برزمین ماند.
مسئولان وقت سپاه، با توجه به درخواست بعضی از عزیزان روستای تیله بن، کد پایگاه بالاده را در اختیار دوستان ما در تیله بن قرار دادند و آنها نیز با تغییر نام پایگاه از بالاده به « پایگاه شهدای امامزاده میرافضل منطقه دوسرشمار » موجودیتی تازه به پایگاه بخشیدند. تا اینکه برخی از دلسوزان بالادهی، در سال 1390 تصمیم گرفتند پایگاه بالاده را مجدداً راه اندازی کنند. دوستان ما در پایگاه شهدای امامزاده میرافضل منطقه دوسرشمار حاضر بودند که پایگاه را به بالاده تحویل دهند، اما بالادهی ها بر این عقیده بودند که هر روستای این منطقه باید به تنهایی یک پایگاه بسیج داشته باشد و این نشان از وسعت نظر بالادهی ها می باشد.
کوتاه سخن اینکه با این استدلال، پایگاه بسیج شهدای بالاده با پیگیری برخی دلسوزان در تاریخ 1391/1/1 رسما شکل گرفت.
پایگاه بسیج بالاده به این سخن که ” فلان پایگاه کد پایگاه بالاده را گرفته است ” اعتقادی نداشته و امیدوار است که هر روستای منطقه یک پایگاه داشته باشد.
به امید آن روز/ پایگاه بسیج شهدای بالاده
………………………………………….
سادوا: با سلام. لازم به یادآوری است که اصالت این یادداشت توسط دو نفر از مسئولان پایگاه بالاده تایید شده است.
یادداشت شخصی با نام مستعار « دلباخته » در مورد « کد پایگاه » و پس از تاییدش توسط سادوا، با تذکر و اعتراض تلفنی دوستان پایگاه امامزاده میرافضل و لزوم پیگیری حقوقی این موضوع از طریق رد گیری آی پی « دلباخته » که متاسفانه این روزها یادداشت های توهین آمیز و تحریک کننده فراوانی توسط این شخص مجهول الهویت بر علیه همه چیز و همه کس نوشته می شود ( همه یادداشت های تایید نشده دلباخته موجود است و در صورت درخواست رسمی نهادهای مسئول به همراه شماره های آی پی در اختیار آنها قرار داده خواهد شد )، حذف گردیده بود و با رسیدن جوابیه دوستان پایگاه بالاده، ناچاراً دوباره آن را برگردانده و این جوابیه را نیز منتشر کردیم.
سایت سادوا بر خود لازم می داند از تلاش و هماهنگی و دلسوزی تمامی عزیزانی که در پایگاه های منطقه برای حفظ امنیت و آرامش مردم منطقه دوسرشمار زحمت می کشند سپاسگزاری کرده و توصیه می کند که بعضی از افراد مثل دلباخته، به جای تهدید و تهمت و پرخاشگری و تحریک گری، به موضوعات فرهنگی بالاده و منطقه دوسرشمار توجه کنند و بدانند که فضای مجازی و اینترنت، محیطی برای تبادل نظر سازنده و تفاهم و دوستی و برادری است.

آقا آزموده عزیز سلام. کاش ترجمه این شعر را هم می نوشتی تا امثال من که زبان بالادهی را کم کم داریم فراموش می کنیم بتونیم بهتر متوجه بشیم. با کمک مادر و خواهر و پدرم تونستیم بفهمیم و کلمات رو درست تلفظ کنم. از شما ممنونم که یادی از مش حسن های بالاده کردی و مشکلات شون رو گفتی. چهار سال پیش که گرگ ها گاو و گوسفندان مردم دویگار را خورده بود، مشدحسن گریه می کرد. انگاری خدای نکرده بچه اش را گرگها خوردن.
…………………………………………………………
سادوا: سلام. خوشحالم که خانواده را هم وارد سادوا کردید و با کمک هم توانستید این شعر را بخوانید. البته اگر ترجمه را می نوشتم بهتر بود ولی همین که دوستانی مثل شما با کمی زحمت می توانند اینگونه اشعار را بخوانند جای شکرش باقیست.

آقای آزموده. منم مشدی حوسِن . سلام می کنم شما ره. شعر بگفتید، بخواندم به شِما می گویم که شِما اسا تهرون بنه چ چی شی خیال می کنید. آن وَختا گذشت که یِتّا لِخِه شال محله محله می کفید کرکا را از کالی دزدی می کرد. اون زمون ره آب بردن کرد که چند لتکی ورکی می کفیدند گوسفند دله چند تا دریدن می کردند. این سال و زمونه بروه محل بَوین که سگهایی داریم که اِنَّهو مثل شیر و پلنگ. وقتی به صحرا می رویم دُمشون گول است. صب صب جل جلوی بز و گوسفند ورگ و شال ها ویستی بنه ره خط و نوشون می کشند. ته بگفتی که مشدی حسن دل نگرونه! اصلن اینتی نیست اِماهای دل با توکل بخداوند بسیار آروم است. ورگ و شال و خرس و حتی پلنگ بقول شما تهرونيها کیلویی چند؟ ته اتا کمی سادوا جه پایین تر برو بَوین ….. بزودي ادامه داستان كه موضوع آن نگرانی دويگارها از مردن گاو و گوسفندانش نيست بلكه آنان …….. در يكي وبسايت يا وبلاگ منطقه دوسرشمار نگاشته خواهد شد و از شما بسيار متشكرم كه از لفظ دوسرشمار كه ساليان سال بر لب بزرگان ما بود و اكنون در حقش بعضيها كمي لطفي مي كنند دفاع مي كنيد.
…………………………………………
سادوا: سلام مشدی حوسن. اینتی که شما بگفتید من باید لس لس قِلوال را چنگوم تِک توتو کنم. باور کن لتکی های الان، سوپِه اول اِندا وراِندا می کنند و بعدش برای بردن گوسفندان مشدحسن با موبایل به هم خبر می دهند و با نیسان وانت آبی رنگ و یا خاور می روند و می برند. مِن که تهرونی نیستم ولی توی همین تهرون هم لتکی ورگ هایی داریم که هر کدام شان به اندازه خر مرحوم حاج حبیب الله خدابیامرز بودندی و شبها به کالوم و کالی مردم می زنند و کرک و سیکای و گوسفندان آنها را بِ سر پوست می کنند.
راستی اون سگ که گفتندی مثل شیر و پلنگ بودندی، توی کالم و گرم جا تا لِنگ ظهر خوابیدن کردندی. باز هم می گویی « مشدحسن، نا دل گرون » نیست؟ دویگارها از جمله مشدحسن همیشه نا دل گرون گاو و گوسفندان خود هستندی.

آسِمون اَمشو دِنِه نَخاشِ بو
خِله حرفا دَره این شعر دِلِه
خارِک باهُوتِه
آه بِرار

دُندِه از کِه نَدیمه این جوری حرفای قشنگ؟
از هَمون سالی که اون تپّه ی سر
مشدحسن بَزوئه ونگ
لَتی وِرگ و دِ تا شال و سه تا خال خالی پلنگ
بمونه بَوِردِنِه مش باجی جیندِکا رِه
آه برار

من تِه رِه چی شی بائورِم؟
تِه خادِت دُندِه مِره خی بزوئِه!
مِره خی اینتی بَزوئِه
که وِنه مافورِ جا، مِه تَن دِله خار نَوُنِه!
بئو شال و خیری خرس و کَهو بَبِر، سِیو سگ
مِنه سِسدم وَرِه مار رِه
بَدیمِه چاک بَزونِه.
تِه گونِه شِم مَله رِه وَرف بَزوئه؟
بَزنه خار خارِ وَرف و
بَزنه خار خارِ وارش
بزنه خار خارِ وا
نَوُشِه زوزِه وِرگ و
نَوُشه میز میزِ شال
مشدحسن نا دل گرونِه؟
چِوه چِندوک بَزِنِه کت کت کین؟

داد بزنه!
بائورِه؛ فلک رِه فریاد بزنه
مِنه بِز پَیـیزِ ماه شادِزدِ بِن گام بَویِّه
وِنه شاخ، تیلک وَری دار دِله پِدا بَویِّه
بزِ سر پوست رِه بیارِه بالاده، چشمه ی سر
بائورِه محلّی ها جمع بِواشین
بَوینین خی، شالِ بِرار بَویِّه
اَمِه اون کال دِمِ سگ
لَتکی ءِ یار بَویِّه
دیگه خاش وَچای تِکِ نون، وِرِه تیکِّه نَدین
وِه دیگِه سگ نَوُنِه
وِنِه واق واقِ صِدا رِه گوش هادین
گُونه: های رِوا بِرو.

مشدحسن لِحاف رِه خاش سَر هِدائِه
فِنر و لمپاها، خاموش بَوینِه…
…..

عزیز برادر! نمی دانم چه شد که با خواندن شعر تو یک دفعه این شعر جاری شد و حتی ننوشتم و همزمان با ذهن تایپ کردم. غلطها را ببخش و هر جور که صلاح می دانی اصلاح کن.
…………………………………………………..
سادوا: سلام امیر عزیز. حتی چرک نویس های تان هم بهتر از شعر من هست. با اجازه شما، شعر زیبای تان را آواگذاری کردم و بی کم و کاست درج کردم. من هم این شعر را با کمترین رتوش نوشتم که حتماً ایراداتی هم دارد و اگر دوستان نیز مثل همیشه لطف کرده و ایرادها را یادآوری کنند بهتر خواهم آموخت و بهتر شعر خواهم سرود. از محبت های بی پایان تان نسبت به خودم بسیار سپاسگزارم. با احترام/ آزموده

با سلام خدمت همه ی بـالادهی های عزیز و جناب آقای آزموده
از اینکه بفکر دویگارها هم هستید و ما را هم از سختی کارشان در این فصل مطلع می کنید جای بسی تقدیر و تشکر دارد.
دویگارها بنوعی محافظ بــالاده اند، امیدواریم در مراسم اجرایی در بالاده از این عزیزان هم یادی شود و از آنان تقدیر و تشکر بعمل آید.

با سلام خدمت مدیریت سایت وزین سادوا آقای آزموده؛
دست شما درد نکنه که بفکر کوه دویگارها هم هستین و این شعر زیبا را سرودین، شعر زیبایی بود.
…………………………………………
سادوا: سلام آقا کمیل توبه عزیز. همه باید بیاد دویگارهای بالاده و منطقه دوسرشمار باشیم. این مردم دویگار، مهربان ترین مردم دیار ما هستند.

سلام. بسيار بسيار بسيار عالي گفتين و از زاويه اي به زندگي سخت دويگارها نگاه كردين كه تاكنون كمتر شاعري از ديار ما به اين موضوع توجه كرده ان. دست مريزاد.
…………………………………………
سادوا: سلام . سپاس از حسن نظر شما.