درگذشت آقای عبدالله توكلي (چهاردهی)

شب بود و ماه و اختر و شمع و من و خیال

خواب از سرم به نغمه ی مرغی پریده بود

در گوشه اتاق فرو رفته در سکوت

رویای عمر رفته مرا پیش دیده بود

در عالم خیال به چشم آیدم پدر

کز رنج چون کمان قد سروش خمیده بود

موی سیاه او شده بود اندکی سپید

گفتی سپیده از افق شب دمیده بود

از خود برون شدم به تماشای روی او

کی لذت وصال بدین حد رسیده بود؟

دستی کشید بر سر و رویم به لطف و مهر

یکسال می گذشت و پسر را ندیده بود

یاد آمدم که در دل شب ها هزار بار

دست نوازشم به سر و رو کشیده بود

چون محو شد خیال پدر از نظر مرا

اشکی به روی گونه زردم چکیده بود

از همه عزیزانی که از راه دور و نزدیک در مراسم پدر عزیزم شرکت کرده و اظهار همدردی کردند تشکر میکنم از شما هم عموی عزیز سپاسگزارم.
……………………………………………………………………
سادوا: خدا رحمتش کند و برایشان طلب آمرزش و رفتن به بهشت را از درگاه حداوند بخشنده داریم.

ای آنکه غمگنی و سزاواری
واندر نهان، سرشک همی باری
رفت آن که رفت، آمد آنکه آمد
بود آنچه بود، بیهوده چه غم داری
هموار خواهی کرد گیتی را
گیتی است کی پذیرد همواری
مستی، (شکایت) مکن که نشنود او مستی
زاری مکن که نشنود او زاری
شو، تا قیامت آید، زاری کن
کی رفته را به زاری باز آری؟
گویی گماشته ست بلایی او
بر هر که تو بر او دل بگماری
سلام. بنده هم این مصیبت را به خانواده این عزیز تازه سفر کرده تسلیت عرض مینمایم. خدایش رحمت کند.