تبلیغات
دسته بندی موضوعی مطالب
- آگهی و اطلاعيه
- انجمن، سایت و سامانه سادوا
- بزرگان و نخبگان
- بیرون از بالاده
- بیرون از دوسرشمار
- تاریخ بالاده + طایفه ها
- تصویر و عکس
- خبر و گزارش
- داستان، شعر، موسیقی
- درگذشتگان
- دیدار و نشست
- سنت ها و آئین ها
- سپاس و شادباش
- شهدا
- شورای اسلامی
- طنز و خنده
- عمومی
- فراخوان و درخواست
- مقاله و یادداشت
- منطقه دوسرشمار
- موفقیت
- نقد و نظر
- همایش های فرهنگی
- ورزشی
- پایگاه بسیج
- پيشنهاد
- چهره مردم بالاده
- کوهنوردی و طبیعت گردی
- گفت و گو، پرسش
- یاد و خاطره
- یاغیان قدیم
آخرین نوشته ها
- برگزاری سومین جشنوار هلی ترشی مازندران در بالاده
- از تروجن تا قله شاهدژ بالاده
- صرف نوعی خاص از فعل ماضی ساده در زبان مردم بالاده
- گزارش دومین نشست گردشگری و جشنواره هلی ترشی در بالاده
- معلمان بالاده، از گذشته تا امروز
- گزارش نشست گردشگری بالاده ۱۴۰۳/۰۱/۳۱
- دعوت به همکاری در زمینه معرفی بالاده به عنوان روستای هدف گردشگری
- انتخاب روستای بالاده به عنوان روستای هدف گردشگری
- دختر لَمچوقاپوش / داستانی واقعی از بالاده/ نوشته محبوب توبه بالادهی
- کال سنگ، ابزاری چند کاره
لینک دوستان
آمار
شروع عملیات تعریض جاده روستایی منطقه دوسرشمار / راه روستایی منتهی به منطقه دوسرشمار ( روستاهای بالاده، پایین ده، تیله بن، قلعه، میرافضل، واوسرنو ) بخش چهاردانگه ساری از عبور روستای آتنی تا سه راهی دامغان در حال تعریض می باشد. در روز شنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۲ طی صحبتی که با آقایان مهندس حاتمی و نوروزی داشتم ضمن تایید خبر فوق اعلام کردند که در حال حاضر مشغول تهیه نقشه تعریضی جاده روستایی منطقه دوسرشمار بوده و به زودی اجرایی خواهد شد. لازم به توضیح است که در مراسم شهدای منطقه دوسرشمار در سال ۱۳۹۱ که به میزبانی روستای قلعه و پایین ده در مسجد صاحب الزمان روستای قلعه برگزار شد، آقای بشارتی معاون وقت رئیس جمهور در امور روستایی و مناطق محروم قول شن ریزی و تعریض جاده فوق را به مردم داده و از آقای اسد مدیر کل راه استان مازندران خواسته بودند که هر چه زودتر این جاده تعریض و بازسازی و حتی آسفالت گردد.
عملیات نقشه برداری جاده برای انجام عملیات راه سازی – ۱۰ خرداد ۱۳۹۲/ عکس از سید عقیل ساداتی تیله بنی
حضور ماشین های راه سازی در طول مسیر منطقه ی دوسرشمار – ۱۰ خرداد ۱۳۹۲/ عکس از سید عقیل ساداتی تیله بنی
امیدواریم که پروژه این مسیر به سرنوشت بقیه پروژه های راه سازی بخش بزرگ چهاردانگه که به علت کم کاری پی در پی و رهاسازی کار توسط پیمانکار راکد مانده و زندگی مردم دچار مشکلات شده، نشود. شاهد این مساله اینکه اینجانب ( سید عقیل ساداتی تیله بنی ) از روز جمعه ۱۰ خرداد ۹۲ تا ساعت ۵ عصر روز یکشنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۲ فقط وسایل راهسازی را در مسیر دیدم که غیر فعال بوده و حدود ۲ کیلومتر از جاده به علت برداشت خاک و با بارش باران روز یکشنبه ۱۲ خرداد گل آلود و غیر قابل رفت و آمد شده است.
به نقل از وبلاگ انجمن فرهنگی آفتاب تیله بن
……………………………………………………………………….
سادوا: ضمن سپاس از جناب ساداتی برای تهیه این گزارش. با توجه به نامه هایی که پس از شکایت مردم منطقه در پاییز سال ۱۳۹۰ به آقای بشارتی نزد مدیر سایت سادوا موجود است و با توجه به اینکه مسئولان استان مازندران قول پیگیری و اقدام عاجل را به آقای بشارتی داده بودند که متاسفانه تاکنون عملی نشده است و هم چنین با توجه به مسئولیت پذیر نبودن پیمانکاران و مدیران ادارات مربوطه در ساری نسبت به تعریض و آسفالت این جاده، نباید به این گونه خبرها دلخوش بود ولی از آنجایی که در طول سال های گذشته همواره برای حل مشکلات فراوان منطقه به وعده های توخالی مسئولان استان مازندران برای حل ده ها مشکل مان و نیز بهبود وضعیت این جاده دلخوش شده ایم، این بار هم امیدواریم این خبر به تحقق بپیوندد.
بد نیست جناب آقای طاهایی استاندار محترم و آقای اسد مدیر کل راه و ترابری استان مازندران (که چند صباحی دیگر از دوران طولانی مسئولیت شان باقی نمانده) بدانند که واقعاً مردم منطقه دوسرشمار از وعده و وعیدهای شما مسئولان خسته شده اند و چشم امیدی به تحقق این خبرها ندارند. وگرنه تعریض و آسفالت این مقدار راه (حداکثر ۲۵ کیلومتر) برای مردمی که بیش از ۴۰ شهید تقدیم انقلاب و اسلام کرده اند باید در الویت اول و حتی اضطراری دولت جمهوری اسلامی برای محرومیت زدایی قرار گیرد و تاکنون مردم را از این همه رنجی که بخاطر نداشتن جاده متحمل شده اند و جان عزیزانشان نیز با بیماری های ساده ای چون « فشار خون » و « سکته قلبی » از دست رفته، رهایی بخشند.
واقعاً ما مدیران سایت های منطقه از اینکه خبرهایی این چنینی را به آگاهی مردم می رسانیم ولی اقدامی صورت نمی گیرد، خجالت می کشیم و شرمنده هستیم. امیدواریم مردم نجیب و صبور منطقه ما را ببخشایند. وظیفه ما اطلاع رسانی هست و تا جایی که در توان داشتیم پیگیر موضوع جاده از طریق آقای بشارتی نیز بوده ایم.
در هفته آینده مجموعه نامه های مربوط به جاده ایلال تا بالاده و گزارشی که سال گذشته تقدیم آقای بشارتی شده، در سایت سادوا منتشر خواهد شد.
سه شنبه ۱۴ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۲۰:۲۸
خوب جناب “مهدیه”. نظرتون چیه که برای آمدن به بالاده هم بجای ماشین (که بوی بد تکنولوژی می دهد) از الاغ و قاطر استفاده کنیم. درست مثل قدیم !؟
چهارشنبه ۱۵ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۱۵:۰۷
منم با ساداتی موافقم.
اصلا چطوره برق را قطع کنن و مثل قدیم با فانوس خونه رو روشن کنن؟
یا آب رو هم قطع کنن ملت با ظرف برن سر چشمه واسه آب.
مهدیه خانم! لطف کن برو هزار جریب رو هم یه نگاه بنداز بعد متوجه میشین که چقدر بالاده ما از جاهای دیگه عقبه.
چهارشنبه ۱۵ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۲۳:۳۳
سلام منم با نظر مهدیه خانم موافقم .
شنبه ۱۸ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۰۸:۴۴
با سلام و احترام به تمام اهالی سادوا
به نظر بنده ورود تکنولوژی مثل آسفالت به منطقه چیزی از زیبایی های طبیعت نمی کاهد که هیچ، بلکه به رشد وآبادانی دوسرشمار محروم می افزاید. ای کاش افق و میدان دیدمان را تا بی نهایت بگسترانیم و با نگاهی متفاوت پنجره های امید را بروی مردم چشم انتظار دوسرشمار بگشاییم.
آرزومند روزگارانی خوش برای همولایتی های خوبم
شنبه ۱۸ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۱۲:۳۳
jenabe sadati va agha moien. man nazare shakhsi khodam ro goftam. dalil nadare ke shoma bekhayn masalan ba in harfatun maskhare konid.
be nazare man balade bayad be shekle rusta bemune
dar zemn shoma mesle in ke hanuz jahaye aghab oftade ro nadidin ke be balade migin aghab oftade
یکشنبه ۱۹ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۰۷:۰۷
با سلام و با احترام به عقاید متفاوت، به نظر من اگه دوستان یه نگاهی به شماره پلاک ماشینای مسیر شون به سمت بالاده بندازن یا به سفره ها و ظروف یکبار مصرف و دیگر زباله هایی که سر چشمه هاو مسیر تلون دره یا پای درختای جنگل سمت مون ریخته، متوجه میشن که حق با مهدیه خانم و همفکراشه! تازه باید سرقت ها و قاچاق چوب های جنگلی و … رو هم بهش اضافه کرد. ضمن بهره مندی از تکنولوژی باید به بکری ییلاق مونم بیندیشیم.
یکشنبه ۱۹ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۱۵:۳۹
با سلام منم با نظر مهدیه خانم و آقای قربانی موافقم،بالاده باید شکل قدیمشو حفظ کنه اگه فکر میکنین بالاده عقب افتادست پس چرا شماها میرین بالاده؟ خیلی از مردم بالاده رو به همون شکل سنتی دوست دارن.
یکشنبه ۱۹ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۱۹:۰۸
با سلام خدمت مهدیه خانم
مهدیه خانم: اولاً، حرفهای من به تمسخر گرفتن شما نبود بلکه برگشت به قدیم بود.
دوماً، بنده به خیلی از روستاهای هزار جریب رفتم و امکانات آنها را دیدم، از جمله روستایی با ۱۲ خانوار ولی با داشتن خانه بهداشت، یا روستاهای دیگر که همگی حداقل از جاده آسفالت بی بهره نیستن. یا پلاک بندی خانه های آنها، جوی آب یا سطلهای زباله در محلشان.
بالاده ما کدام نوع از اینها را دارد که از پیش پاافتاده ترین امکانات هستند.
الان هم که محل ما چهره زیبایی دارد فقط بخاطر مردمان زیبا و فهیم است نه امکانات دیگر که هیچ نداریم.
……………………………………………..
سادوا: سرکار مهدیه خانم، آقا معین و همه دوستانی که در باره یادداشت مهدیه خانم اعلام نظر فرمودید؛ خدمت تان عرض شود که این بحث ها اگر به نتیجه و راه حلی منجر نشود فاید های ندارد. دلم می خواست که هنوز معماری قدیم بالاده وجود داشت ولی باید متقضیات زمان و شرایط اقلیمی و مشکلات مردم را هم در نظر گرفت. شهر ماسوله، ابیانه و ده ها جای دیگر با داشتن برق و جاده آسفالته و ده ها امکانات رفاهی دیگر هم چنان هویت فرهنگی و بومی خود را حفظ کرده اند. ما نیز می توانیم با در اختیار گرفتن امکانات رفاهی به رشد فرهنگی و زیست محیطی بالاده کمک کنیم. تکنولوژی و سنت می توانند هم زیستی مکمل داشته باشند به شرط اینکه مدیریت شوند. ارائه راه حل می تواند به ما کمک کند ولی برخوردهای احساسی دردی را دوا نمی کند.
یکشنبه ۱۹ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۱۹:۱۴
آقای قربانی عزیز
ریختن زباله در خیابان و محل همگی از فرهنگ و ادب آن شخصی است که زباله میریزد، که آن هم بدلیل نبود امکانات در محل از جمله سطل زباله است.
……………………………………………………
سادوا: با سلام. نداشتن سطل زباله و عدم جمع آوری و تخلیه آن ( که نیازمند مدیریت رسمی و صرف هزینه زیاد است) نمی تواند دلیلی بر رهاسازی زباله ها در سطح روستا و یا طبیعت باشد. بخشی از این مشکل به نداشتن فرهنگ زیست محیطی ما بر می گردد و بخشی دیگر نیز سهل انگاری و بی مسئولیتی ما است. بنده هر بار که به بالاده می روم فارغ از اینکه چند روز در آنجا حضور داشته باشیم زباله ها را تفکیک و آنهایی که قابل بازیافت هستند را بسته بندی و به شهر منتقل می کنم. همه می توانند این کار را انجام بدهند که بخشی از مشکل زباله بالاده حل می شود.
دوشنبه ۲۰ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۱۲:۲۵
با عرض ادب و احترام
در گفتار صمیمی و صادقانه مهدیه خانم به وضوح می توان دغدغه های فرهنگی و اجتماعی را مشاهده کرد که به ساده ترین شکل ممکن ادا شد و شاید برادران گرامی ( ساداتی و معین ) بدرستی متوجه منظور ایشان نشده اند، بهتر بود کمی عمیق تر به دل نگرانی های مهدیه خانم توجه می نمودند، ایشان نه تنها منکر پیشرفت نیستند بلکه قلباٌ دوستدار آسایش و راحتی هم ولایتی های خود نیز هستند منتها با توجه به اینکه ورود این قبیل امکانات فرهنگ اصیل و بکر منطقه را تهدید می کند ایشان بدرستی نگرانی خود را از به مخاطره افتادن آداب و رسوم منطقه دوسرشمار و صفا و صمیمیت مردم دیارمان بروز دادند که در جای خود قابل تقدیر است و حقیر بسیار خرسندم از اینکه نسل کنونی با یک رویکرد فرهنگی به موطن آبا واجادی خود نگاه می کنند که این چیزی جز تربیت صحیح فرزندان نیست.
قطعاٌ کسی مخالف بهره مندی دوسرشمار از تکنولوژی و … نیست ،من هم دوست دارم از آغوزگاله تا جان کوه بصورت اتوبان در بیاد، در کنار اتوبان ها هم انواع و اقسام رستوران ها ( پیتزا تِروک، هات داگِ سواسره، هَمبِرگر تیلک دره، ساندویج جِرجِرچِشمه، ساندویچ زاپاتای تاریک دره، کال گندمِه مکزیکی و … ) و فروشگاه های مختلف ( لَم چوقای چینی، جُم شِلوالِ اصل ترک، پشلوال ایتالیایی، پوست کالای درجه یک چینی و … ) دایر بشه
اره برارون! سرچشمه های خانک اوره ونه دیم دکتی بخوری تا کِف هاده، اِما هم دومبه با کریستال هم بنشنه او بخواردن.
با احترام: محمدعلی طاهری برنتی
……………………………………….
سادوا: جناب طاهری و همه دوستان دلسوز فرهنگ سلام. مقاومت در برابر تکنولوژی و ترس از ورود آن به روستا برای ما و کسانی که در شهرها زندگی می کنند و از امکانات رفاهی برخوردار هستند می تواند به عنوان یک پز روشنفکری جذابیت داشته باشد. منطقه ما نه از حداقل امکانات رفاهی برخوردار هست و نه مدیریت قوی و ارگانیکی برای برنامه ریزی و حفظ هویت در منطقه دوسرشمار وجود دارد. واقعیت این است که نه ما می توانیم در برابر تکنولوزی مقاومت کنیم که دلیلی هم ندارد و نه ابزار و راهکار جایگزینش را داریم. نه راه حلی برای رفع محرومیت دیارمان داریم و نه به دیگران برای بازیافت و بازتعریف هویت فرهنگی دیارمان با نگاه روز کمک می کنیم. اینکه از ورود امکانات رفاهی چون آسفالت به روستا بترسیم اصلاً منطقی نیست. می توانیم با کمک تکنولوژی به حفظ هویت فرهنگی و بومی و سنتی مان اقدام کنیم. متاسفانه تاکنون کسی در منطقه ما و روستای بالاده به این قضیه فکر نکرده که « دل خواستن » من شهرنشین با « واقعیت زندگی در کوه » و « محرومیت بی انتها » ی مردمان این دیار خیلی فاصله دارد. بیایید منطقی با موضوعات عینی برخورد کنیم و احساس را کنار بگذاریم. هر کس که دغدغه فرهنگی دارد می تواند با همکاری با انجمن های فرهنگی سادوا، تلسی، آفتاب و سایت های منطقه قدمی فرهنگی هم بردارد. نمی شود دغدغه فرهنگی داشت و با نام مستعار یادداشت نوشت. نمی شود دغدغه فرهنگی داشت و به دیدگاه دیگران احترام نگذاشت. نمی شود دغدغه فرهنگی داشت و به فرهنگ دیارمان کمکی نکرد و الخ.
دوشنبه ۲۰ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۱۲:۵۱
salam be hamegi.man hamaye harfam in bud ke chera balade nabayad mesle ghale hamam ghadimi dashte bashe mano va amsale man ke un hamamo nadidim be onvane asare ghadimi dashtebashimesh tu mahalemun va kheyli chizhaye dgii ke bude va takhrib shode faghat be bahune abadani.ma vaghti mirim balade mikhaym azash astefade konim vaghti hame chiz taghiir kone unvaght che farghi mikone ba jahaye dg? man be onvane ye baladehi haminjuri ghabulesh daram va nemikham beshe mesle kiasar,sari,va jahaye dg. agha moein 2roste balade un chizaii ke goftino nadare nazaretun kamelan mohtarame va hagh ham ba shomast khane behdasht( ke dar hale sakhte va omidvaram ke akharesh sakhte beshe va namune) bayad bashe tu mahal va chizhaye dige ke farmudid. man ghablan ham goftam mokhalefe abad shodanesh nistam, barax kheyli ham dus daram ke abad beshe faghat dus daram dar kenare hamin chizhai ke dare tagheir kone va abad beshe na inke inchizaro az beyn bebaran be hesabe abadani.
………………………………………………….
سادوا: با سلام. بارها درخواست کردیم که یادداشت هایتان را به رسم الخط و زبان فارسی بنویسید. مهدیه خانم تا دیروز فارسی می نوشتند و یک دفعه امروز انگلیسی نوشتند. من که از این متن انگلیسی ایشان چیزی نفهمیدم. لطفاً آن را به فارسی نوشته و برای سادوا ارسال کنید تا خوانندگان گرامی بتوانند در باره این دیدگاه شما اعلام نظر کنند.
دوشنبه ۲۰ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۱۹:۴۱
با سلام
مهدیه خانم من با این فکر و نظر شما کاملا موافقم که آثار قدیمیمون در کنار ساخت و ساز جدید و آبادی محل از بین نره ولی حیف ……….
چهارشنبه ۵ در تیر, ۱۳۹۲ @ ۱۲:۱۷
سلام. عزیزانی که میخوان امکانات بالاده در حد بهشهر و ساری باشه بهتر نیست بالاده نیان؟ کیف بالاده به همون جاده خاکی و اینترنت نداشتن و ….. هست دیگه. باتشکر.
………………………………………….
سادوا: چرا مردم منطقه ما نباید جاده و امکانات خوب داشته باشند؟ چرا نباید اینترنت داشته باشند؟ چرا نباید زیرساخت های توسعه ای داشته باشند؟ چرا ….
دوشنبه ۱۳ در خرداد, ۱۳۹۲ @ ۱۶:۱۳
اینکه بالاده آباد بشه عالیه حالا با هر برنامه ای که دارن براش. ولی نظر شخصی من اینه که جاده ی بالاده اسفالت نشه, بالاده به همین شکل بمونه. با جاده خاکیش با بوی نون محلی و … البته مخالف آباد شدن نیستم اتفاقاً باید آباد بشه. جاده هم حتماً باید تعمیر بشه ولی آسفالت شدن از زیبایی های روستای قشنگمون کم میکنه.
بالاده هست و طبیعت قشنگش پس بهتره روستامون، روستا بمونه.
با تشکر از شما