دختر لَم‌چوقاپوش / داستانی واقعی از بالاده/ نوشته محبوب توبه بالادهی/ نامش مریم بود و خود نیز بسان گل مریم زیبا بود و جوان. سرخی گونه‌هایش، گلبرگ‌های زیبای شقایق‌های وحشی در میان گندمزارهای بهاری را به یاد می‌آورد و لبخندش همچو انار باز شده، شیرین و گوارا بود و کمند گیسوانش در آشوب باد، آتش به جان جوانان روستای بالاده می‌انداخت. گاهی نگاه‌ سنگین چند جوان آزارش می‌داد. مریم خواستگاران فراوانی داشت اما دل‌باخته‌ی کسی بود که باورش داشت و دیوانه‌وار او را می‌پرستید. دیدارشان در «چشمه‌سر» بود و معرفت عشقش، دادن سبویی از آب چشمه در کاسه ای مسی به دلدار.