جایگاه افراد باتجربه و پیشکسوت در آیات و روایات – نگارنده: صادقعلی توبه/ با سلام و احترام به مدیر سایت سادوا و با آرزوی توفیق روزافزون، به پیوست مطلبی با موضوعیت جایگاه افراد باتجربه و پیشکسوت به بهانه برگزاری مراسم نکوداشت بزرگان بالاده جهت استحضار و بهره برداری در صورت صلاحدید به حضورتان تقدیم می گردد . صاقعلی توبه.

بسم الله الرحمن الرحیم

جایگاه افراد باتجربه و پیشکسوت در آیات و روایات

نگارنده: صادقعلی توبه

پرسش : جایگاه افراد با تجربه و پیش کسوت در امور مختلف در آیات و روایات و نظریات بزرگان چیست؟ به این سوال دو پاسخ خواهم داد. یکی پاسخی کوتاه و دیگری مفصل.

ابتدا پاسخ اجمالی: پیشکسوتان، صاحبان تجربه، سالخوردگان و کهنسالان از جمله کسانی هستند که در میان تمام اقوام، ملل و تمدن ها گرامی و مورد تکریم و احترام اند. این موضوع در آموزه های دینی ما، اعم از آیات، روایات و سیره پیشوایان دین نیز پذیرفته شده است که در پاسخ تفصیلی به آن اشاره خواهد شد.

 پاسخ تفصیلی: سابقه، پیشکسوتی، تجربه و … از اموری است که در میان تمام اقوام و ملل به رسمیت شناخته شده و طبیعی است که از این جهت پیشکسوتان و صاحبان تجارب و خدمات؛ به جهت خدماتی که به جوامع انسانی کرده اند و دارای تجاربی در عرصه های مختلف هستند، در نزد تمامی ملل دارای احترام و حقوقی هستند. این موضوع در آموزه های دینی ما، اعم از آیات قرآن، روایات و سیره پیشوایان دین نیز پذیرفته شده است و در این مقاله به جهت اختصار به نمونه هایی از آنها اشاره خواهیم کرد.

الف. آیات قرآن: در قرآن کریم در باره کسانی که پیش قدم در پذیرش اسلام بوده اند آمده است:

۱٫ « وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرینَ وَ الْأَنْصارِ وَ الَّذینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْه » ؛ [ توبه،  ۱۰۰ ] از آن گروه نخستین از مهاجرین و انصار که پیش قدم شدند و آنان که به نیکى از پى‏شان رفتند، خدا خشنود است و ایشان نیز از خدا خشنودند. برایشان بهشت هایى که در آنها نهرها جارى است و همیشه در آن جا خواهند بود، آماده کرده است. این است کامیابى بزرگ.

این آیه درباره پیشگامان در گرویدن به اسلام است، گرچه در باره شأن نزول آیه فوق، مفسران روایات متعددى نقل کرده‏اند که در واقع بیان مصداق و وجود خارجى آن است. در این آیه مسلمانان در سه گروه تقسیم شده اند:

۱ . آنها که پیشگامان در اسلام و هجرت بوده‏اند: « وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهاجِرِینَ ».

۲ . آنها که پیشگام در نصرت و یارى پیامبر (ص) و یاران مهاجرش بودند: « و الانصار ».

۳ . آنها که بعد از این دو گروه آمدند و از برنامه‏هاى آنها پیروى کردند، با انجام اعمال نیک، قبول اسلام، هجرت و نصرت آیین پیامبر اسلام (ص) به آنها پیوستند: « وَ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُمْ بِإِحْسانٍ ».

قرآن پس از ذکر این گروه سه‏گانه می فرماید « هم خداوند از آنها راضى است و هم آنها از خدا راضى شده‏اند »

الف. « رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ ». بنابراین، سبقت و پیشگامی در ایمان به پیامبر اسلام (ص) دلیل خشنودی خداوند است. [ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج ۸، ص ۱۰۰- ۱۰۱، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش. ]

ب. « …لا یَسْتَوی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قاتَلَ أُولئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَ قاتَلُوا وَ کُلاًّ وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنى…» ؛ از میان شما آنان که پیش از فتح انفاق کرده و به جنگ رفته با آنان که بعد از فتح انفاق کرده‏اند و به جنگ رفته‏اند برابر نیستند. درَجات آنان فراتر است [ سوره حدید، آیه ۱۰]‏… .

از آنجا که انفاق در شرایط و احوال مختلف، ارزش هاى متفاوتى دارد، در جمله بعد مى‏افزاید آنهایى که قبل از “پیروزى” انفاق کردند و پیکار نمودند با کسانى که بعد از فتح این کار را انجام دادند مساوى نیستند: « لا یَسْتَوِی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَ قاتَلَ‏… ». لذا براى تأکید بیشتر مى‏افزاید این گروه مقامشان برتر و بالاتر از کسانى است که بعد از فتح انفاق کردند و جهاد نمودند: « أُولئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَ قاتَلُوا ».[ تفسیر نمونه، ج ۲۳، ص ۳۲۰]

پ. « یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِذا قیلَ لَکُمْ تَفَسَّحُوا فِی الْمَجالِسِ فَافْسَحُوا یَفْسَحِ اللَّهُ لَکُمْ وَ إِذا قیلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجاتٍ»؛ اى کسانى که ایمان آورده‏اید، چون شما را گویند در مجالس جاى باز کنید، جاى باز کنید تا خدا در کار شما گشایش دهد و چون گویند که برخیزید، برخیزید. خدا آنهایى را که ایمان آورده‏اند و کسانى را که دانش یافته‏اند به درجاتى برافرازد، و خدا به کارهایى که مى‏کنید آگاه است. [ سوره مجادله، آیه ۱۱ ].

« تَفَسَّحُوا » از ماده « فُسح » (بر وزن قفل) به معناى مکان وسیع است، بنابر این « تفسح » به معناى توسعه دادن و یکى از آداب مجلس است که وقتى تازه واردى داخل مى‏شود حاضران جمع و جور بنشینند و براى او جا باز کنند؛ چرا که گاه تازه واردها از شما براى نشستن سزاوارترند؛ به دلیل کهولت سن و یا احترام خاصى که دارند و … پیامبر اسلام (ص) در خطبه شعبانیه فرمود: « و قروا کبارکم… »؛ پیران و سالخوردگان خود را گرامی بدارید [ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۹۳، ص ۳۵۶، مؤسسه الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ ]. حضرتش در جایی دیگر فرمودند: « من اجلال الله اجلال ذی الشیبة المسلم » [ کلینی، کافی، ج ۲، ص ۱۶۵، کتاب الایمان و الکفر، باب اجلال الکبیر، ج ۱، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۶۵ش ].

 احترام و تجلیل نسبت به مسلمانی پیر و سالخورده در حدّ احترام و تجلیل خداوند است. این جا است که باید حاضران ایثار کنند و این ادب اسلامى را رعایت نمایند، همان گونه که در شأن نزول این آیه آمده است؛ پیامبر (ص) به جمعى از کسانى که نزدیک او نشسته بودند دستور داد جاى خود را به جمعى از تازه واردان که از مجاهدان بدر بودند و از نظر علم و فضیلت بر دیگران برترى داشتند، بدهند [ رجوع کنید به تفسیر نمونه، ج ۲۳، ص ۴۳۹- ۴۴۲]. اینها نمونه هایی از آیات قرآن در مقام تجلیل از افراد با سابقه و پیشکسوت و کهنسال است.

ب. روایات: در منابع روایی ما نیز در باره حرمت و احترام پیشکسوتان و افراد با سابقه روایاتی آمده است که به چند نمونه از آنها اشاره می شود:

۱٫ از امام باقر (ع) نقل شده است: « مَنِ اسْتَنَّ بِسُنَّةِ عَدْلٍ فَاتُّبِعَ کَانَ لَهُ أَجْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا مِنْ غَیْرِ أَنْ یَنْتَقِصَ مِنْ أُجُورِهِمْ شَیْ‏ءٌ » کسی که سنت نیکویی به جای بگذارد و این سنت در جامعه پیروی شود، اجر و پاداش کسانی که به آن عمل می کنند برای او نوشته می شود، بدون آن که از پاداش آنان کاسته شود. [ حر عاملی، وسائل الشیعة، ج ۱۶، ص ۱۷۴، مؤسسه آل البیت، قم، ۱۴۰۹ق ].

۲٫ « فَقَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع): أَکْرِمُوا کَرِیمَ کُلِّ قَوْمٍ وَ إِنْ خَالَفَکُم‏ » امیر مؤمنان (ع) فرمود: کریمان و بزرگوران هر ملت را گرامی بدارید، اگرچه مخالف شما باشند. [ نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل، ج ۸، ص ۳۹۵، مؤسسه آل البیت، قم، ۱۴۰۸ ]

۳٫ « قِیلَ لِأَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ الْبَاقِرِ (ع) إِنَّ النَّاسَ یَرْوُونَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص أَشْرَفُکُمْ فِی الْجَاهِلِیَّةِ أَشْرَفُکُمْ فِی الْإِسْلَامِ فَقَالَ صَدَقُوا وَ لَیْسَ حَیْثُ یَذْهَبُونَ کَانَ أَشْرَفُهُمْ فِی‏ لْجَاهِلِیَّةِ أَسْخَاهُمْ نَفْساً وَ أَحْسَنُهُمْ خُلُقاً وَ أَحْفَظُهُمْ جِوَاراً وَ أَکَفُّهُمْ أَذىً فَأُولَئِکَ الَّذِینَ لَمَّا أَسْلَمُوا لَمْ یَزِدْهُمُ الْإِسْلَامُ إِلَّا خَیْرا »؛ به امام باقر (ع) گفته شد؛ مردم از رسول خدا نقل می کنند که با شرافت ترین در جاهلیت، با شرافت ترین در اسلام اند. حضرتش فرمود: درست می گویند، اما نه آن گونه که شما تصور می کنید. کسانی که در جاهلیت اهل سخاوت بودند، اخلاق نیکو داشتند، حقوق همسایگان را مراعات می کردند و از آزار و اذیت دیگران پرهیز می نمودند، اینان زمانی که اسلام آوردند، اسلام بر خیر و پاداش آنها افزود. [ مستدرک الوسائل، ج ۸، ص ۳۹۵ ]

۴٫ « و قروا کبارکم یوقرکم صغارکم”؛  پیران و سالخوردگان خود را گرامی بدارید، تا مورد احترام کوچک ترها واقع شوید. [ تمیمی آمدی، عبد الواحد، غررالحکم و درر الکلم، ص ۴۸۲، تهران، چاپ هشتم ]

۵٫  « أملک الناس لسداد الرأی کل مجرب »؛ صاحبان تجربه، دارای رأی و نظر قوی تری هستند. [ غررالحکم و درر الکلم ، ص ۴۴۴ ]

۶٫ « عَنِ النَّبِیِّ (ص) أَنَّهُ قَالَ: تَجَافَوْا عَنْ عُقُوبَةِ ذَوِی الْمُرُوَّةِ مَا لَمْ یَقَعْ فِی حَدٍّ وَ إِذَا أَتَاکُمْ کَرِیمُ قَوْمٍ فَأَکْرِمُوهُ فَقِیلَ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ أَدَّبَکَ قَالَ أَدَّبَنِی رَبِّی » ؛‏ از عذاب صاحب مروت بگذرید تا هنگامی که به مرز حدّ شرعی نرسیده است و اگر انسان کریمی به سراغ شما آمد، گرامی اش بدارید. از حضرتش سؤال شد؛ ای رسول خدا از چه کسی این چنین ادب آموختی؟ فرمود: از پروردگارم. [ غررالحکم و درر الکلم ، ص ۳۹۷ ]

تاریخ ۳۰/۱۰/۱۳۹۱ مشهد مقدس

………………………………………………………………….

سادوا : از جناب آقای حجت الاسلام صادقعلی توبه بالادهی که هم چون همیشه نسبت به موضوعات روستای بالاده و سایت سادوا احساس مسئولیت کرده و مطلب زیبایی را برای ما فرستاده اند و ما را از راهنمایی های خود بهره مند می گردانند، صمیمانه سپاسگزاریم و برای ایشان آرزوی توفیق و تندرستی داریم. مقاله ارزنده فوق در راستای برگزاری « همایش نکوداشت بزرگان بالاده » که در تابستان ۱۳۹۲ در این روستا برگزار خواهد شد، نوشته شده است و حاوی نکات مهمی در احترام و تکریم بزرگان از دیدگاه مذهب می باشد.