من از طرف خودم و همه اهالی پایین ده از زحمت های چندین ساله جناب آقای آتنی مفرد آموزگار دلسوز منطقه دوسرشمار تشکر می کنم.

من هم به نوبه ی خود هم به آقای آتنی آموزگار زحمتکش و بی ریا منطقه و هم به دانش آموزان ساده و بی آلایش و هم به شما آقای آزموده بابت گزارش بسیار زیبای تان خسته نباشید می گویم.

با تشکر از انعکاس خدمات دوستان خواهشمند است مطلب فوق را به ایمیل مدیر کل آموزش پرورش مازندران ارسال فرمایید.
…………………………..
جناب توبه عزیز سلام و سپاس از بذل توجه شما . مطلب زیر در بخش یادداشت سایت آموزش و پرورش استان مازندران به نشانی http://fish.medu.ir/IranEduThms/theme2/cntntpge.php?pgid=40 و نیز سایت آموزش و پرورش چهاردانگه به نشانی http://fish.medu.ir/IranEduThms/theme2/cntntpge.php?pgid=86 ارسال شده است:

سلام و درود بر مسئولان محترم آموزش و پرورش بخش چهاردانگه و استان مازندران
احتراماً مطلبی با عنوان « دلنوشته ای برای دبستان بالاده » در سایت سادوای روستای بالاده قرار داده ام که بنابر تقاضای تعدادی از اهالی محترم روستا و نیز روحانیت معزز برای اطلاع مسئولان آموزش و پرورش بخش چهاردانگه و استان ارسال می شود.
امیدواریم که مسئولان محترم آموزش و پرورش بخش چهاردانگه و استان مازندران این مطب را بخوانند و چنانچه صلاح دانستید در سایت وزین تان نیز درج کنید تا زمینه تقدیری باشد از آموزگار زحمتکش این روستا و همه معلمان گمنام بخش چهاردانگه.
با سپاس/ عین اله آزموده / مدیر انجمن فرهنگی سادوای بالاده و سایت سادوا
لینک مطلب مربوطه :
http://sadva.ir/index.php/archives/851#more-851

سلام ضمن تشکر و تقدیر از زحمات بی ادعا محمد آقا و تشکر از نویسنده مقاله دل نوشته ، باید عرض کنم که این یک “درد نوشته “است و خاطره نخواهد شد . چونکه جریان حقیقت تلخ محرومیت جاری و سار ی منطقه ما است.

منطقه دوسرشمار به داشتن افرادی چون آقای محمد آتنی مفرد افتخار می کند.

سلام بر آقای آتنی که الحق چشم و چراغ فرهنگ منطقه هستند. واقعا نمی دونستم که معلمی کردن در روستایی مثل بالاده چقدر سخته و این نشان می ده که معلمان بخش محروم چهاردانگه مجاهدان صف اول جهاد فرهنگی و روشن نگه داشتن چراغ فرهنگ هستند.
گزارش آقای آزموده بسیار زیبا و دلنشین است و چندین بار آنر ا خوندم و هر بار سادگی و صمیمت را در خط خط این گزارش دیدم و با عکس هایش لذت بردم و خودم را در کلاس حس کردم.
چقدر خوبست که مسئولان محترم آموزش و پرورش هم این گزارش را بخوانند و نظرشان را هم بنویسن. مطمئن هستم آنان هم به داشتن چنین معلمان به خود می بالند و افتخار می کنن.
………………………………..
سلام جناب کیاسری. سپاس از محبت شما . مسئولان محترم آموزش و پرورش چهاردانگه هم این مطلب را خواندند و از شرایط معلمان منطقه اطلاع کامل دارند و تا جایی که ما می دانیم همیشه قدردان این معلمان هستند. سال ۱۳۸۸ که برای آقای آتنی در دبستان بالاده مراسم نکوداشتی گرفته بودیم مسئولان آموزش پرورش چهاردانگه و استان نیز حضور داشتند و این نشان می دهد که آنان به امور معلمان شان آگاهی دارند و از زحمات آنان تقدیر می کنند.

با سلام و عرض ادب و احترام خدمت جناب آقای محمد آتنی مفرد عزیز
بنده نسبت به ایشان و آقای سید میکائیل موسوی که هر دو معلم بنده در دوران ابتدائی بودند ارادت خاصی دارم . ایشان واقعا مرد نمونه و زحمت کشی هستند جدا از زحمت فراوان خودشان فرزندان خوب و مودب و با استعداد هم تحویل جامعه دادند و منطقه دوسرشمار به این چنین مردان افتخار میکند.
ایشان با این همه گرفتاری و مشغله فراوان واقعا خستگی ناپذیرند. انشاالله خداوند به ایشان عمر باعزت و زندگی پر از خیر و برکت عنایت فرمائید.
از شما آقای آزموده هم سپاسگذاریم که فرصتی را فراهم آوردید تا ما بتوانیم از این قشر زحمت کش که واقعا بعضی از آنها مثل آقای محمد آتنی مفرد که زحمتهای آنها به باد فراموشی سپرده میشود تشکر کنیم.
………………
سادوا : سلام جناب سید عیسی موسوی عزیز
سپاس از محبت شما. مردم منطقه زحمات آقای آتنی و امثال ایشان را قدر می دانند و همیشه بیادشان هستند. همینکه شما یادداشتی محبت آمیز نوشتید نشان دهنده این است که فرهنگ قدردانی از زحمتکشان در بین مردم ما با قدرت فراوان جریان دارد.

جناب آزموده عزیز٫ غمنامه حضرتعالی که بدون شک اشک در چشم هر خواننده ای جاری می نماید بیان واقعیت های تلخی است که در گوشه و کنار این مملکت وجود دارد و همه ما روستازادگان به آن واقفیم.
محمد عزیز نه فقط معلم که یار و یاور و تکیه گاه و پشتیبان همه کسانیکه در سخت ترین شرایط زندگی زادگاهشان را ترک ننموده اند و چراغهای نیمه روشن دوسرشمار را روشن نگه داشته اند، می باشد.
اما آزموده عزیز ، چهره های مصمم دانش آموزانی که چهره به چهره معلم نشسته اند و به درس و مشق معلم گوش می دهند به همه ما این بشارت را می دهد که آینده این مرز و بوم روشن و امیدوار کننده است
درودو سلام به محمد عزیز که سکاندار علم و دانش دوسر شمار است
……………………………………
سادوا :
جناب آقای زائری عزیز سلام و سپاس از یادداشت زیبای شما
نمیدانم وقتی این مطلب را می خواندید به کجاهای خاطرات دوران کودکی و نوجوانی تان سیر می کردید. ولی همینقدر می دانم که همه ما روستازادگان که از دوسرشمار به روستاهای اطراف شهرهای مازندران کوچ کرده بودیم، شرایطی سخت را برای درس خواند به خصوص در دوران ابتدایی و راهنمایی پشت سر گذاشتیم. کاش بتوانیم خاطرات اینگونه از همولایتی ها را جمع آوری کنیم تا گواهی بر شرایط دشوار درس خواندن نسل ما و پیش از ما در راه علم اندوزی باشد برای فرزندان مان.
اما در بالاده این شرایط سخت هنوز جریان دارد که امیدواریم به همت همه ما کمی از این مشکلات کاسته شود.

گزارش بسیار زیبا و در این حال غم انگیزیه که نهایت هنر و ادراک نویسنده رو نشون میده . تلطیف سختیها و ناگواریها با عکسهای بچه های معصوم و زیبایی های طبیعت آنچنان سخن رو تاثیر گذار کرده که بر هر دلی مینشینه ، حتی بر دلهای سنگ شده ای چون دل حقیر … که مدتهاست به هر دلیلی حتی سری هم به بلاگ نمی زنم . از اونجایی که خودم هم یه روزی معلم بودم ، به خوبی موقعیت محمد آقا رو درک می کنم و از طرفی لذت وصف ناپذیر یاد دادن رو هم می شناسم ،این عشقی که در وجود امثال ایشون هست با هیچ چیز توی دنیا قابل مقایسه نیست . تمام کاری رو که آموزش و پرورش بخواد برای ایشون بکنه ، با یه جمله از نوشته های آزموده عزیز برابری نمیکنه ، همین خسته نباشد نوشته های بالا به دنیایی می ارزه … من از این راه دور به دستان ایشون و هر معلم آزاده و با شرافت که نون عرق جبینش رو می خوره بوسه می زنم و برایش آرزوی سلامتی و شادی دارم .
……………………………………..
سادوا:
جناب آقا جهانگیر عزیز سلام
خوشحالم که با دیگر سایت سادوا را مورد لطف قرار داده و بعد از مدتی نسبتاً طولانی یادداشتی محبت آمیز در آن و در وصف مقام معلم نوشتید. امید که لطف شما همواره شامل حال ما باشد.
ما هم برای شما که در آن سوی دنیا هستید و دل تان پیش ماست صمیمانه ارزوی بهروزی و خوشبختی داریم
ارادتمند شما / آزموده

باسلام ضمن خسته نباشید به آقای آتنی مفرد و آقای ازموده عزیز
خواستم عرض کنم که من نمی توانم با توجه به اینکه عاشق بالاده و دیار دوسرشمار هستم در همچین شرایطی در بالاده زندگی و خدمت کنم ولی فقط یک چیز را میدانم و آن اینست که دروغ در کلاسش نیست نیرنگ جایی ندارد. کسی نیست که به بهانه تقویتی و کلاس خصوصی کم کاری را به بچه ها تزریق کند. شاگردان شما آقای آتنی مفرد همه مرد بار می آیند و مستقل . آنها زندگی را از دریچه ای می بیینند که بچه های ما برای خودشان کور کرده اند. دیوار مدرسه بچه های ما را طوری رنگ آمیزی کرده اند که دیگر بچه های ما حتی مدرسه را برای دیدن دوستانشان هم دوست ندارند در حالی که شما عشق و خدا را هر روز به شاگردان خود نشان می دهید. بچه های ما هر روز با ماشین های مجهز به سر کلاس می روند و معمولاً هر از چند گاهی مرض دلدرد ناشی از مدرسه را می گیرند تا در رختخواب به قول خودشان همه را دور بزنند، در حالی که شاگردان شما در برف و سرما و پای پیاده و با سرماخوردگی و درد عضله به عشق شما حاضر نیستند در رختخوابی بگذرانند که ما به عنوان یک فرد بزرگ، گاهی با عنوان آرزوی دست نیافتنی از آن یاد می کنیم .
فقط میگوییم خدا قوت و بسیار معتقدم که بهشت در این دنیاست و هر چه در بهشت دست یافتنی است در این دنیا نیز یافتنی است.
………………………………
سادوا : سلام همولایتی گرامی زهرا خانم سلام و درود بر شما و قلم شیوای تان
یقیناً زندگی در شهر با زندگی در روستا باید تفاوت هایی داشته باشد که یکی اش همین مدرسه رفتن در هر شرایطی از فصول سال است. برف و باران و یخبندان و گرما و گرد و غبار و دیر امور شهری در این مدرسه جایی ندارد.
همه به یک چیز می اندیشند: آموختن.
سپاس از نگارش متن زیبای شما

سلام و خسته نباشید .
هر چند برای مرد بزرگی چون معلم بزرگوار بالاده خستگی مفهومی ندارد. شما باغبان گل هایی هستید که سبب شادابی دامنه زیبای شاهدژاند. سعادتمندند دانش آموزانی که مشق بردباری، نجابت، از خودگذشتگی و عشق را در کلاس شما توشه راه آینده می سازند.
…………………………………………
سادوا: سلام جناب دهبندی عزیز٫ در باره مقام معلم و زحمت هایش به ویژه جناب آقای آتنی معلم بزرگوار بالاده هر چه بگوییم کم گفته ایم.

من به شخصه از آقای آتنی و دانش آموزانی که حتی در سرمای سوزان زمستان میایند مدرسه و درس میخوانن تقدیر و تشکر میکنم. باشد که این روند ادامه دار باشد .