بِهاری خونِش/ شعری از آقای دوستعلی علیخانی/ بهار که میشود فرق نمی کند در کجا ساکن باشیم و یا به چه خاک و کشوری تعلق داشته باشیم، بهار مال همه است. ارباب و فقیر ندارد، طبیعت همه را به شور و مستی دعوت می کند. نقاش، بهار را نقاشی می کند، شاعر شعر بهاریه می گوید؛ عکاس، از آن عکس می گیرد، و … شعر زیبای « بِهاری خونِش » را جناب آقای علیخانی مدیر گرامی وبلاگ وزین بنافت (دودانگه ساری) برای سایت سادوا فرستاده اند. ضمن سپاس فراوان از ایشان یادآوری این نکته ضروری است که در تلفظ برخی واژگان محلی، اندک اختلافی در آواها بین زبان مردم دودانگه و بالاده وجود دارد. هر چند تا سی سال پیش ما نیز جزیی از دودانگه بزرگ بودیم و در شهر ساری یا بهشهر و … که باشیم هنوز خود را با لهجه اصیلی که داریم، « دِدُنگی » می نامیم.

بِهار بِمو، بیاردِه گل و سبزه
خِش بُو هاکِردِه، همه جا وَنوشِه
چپ چپا فرش هاکِردِه دشت و لِتکا
گوجوجوک ریک نَمِنِه، کِندِه خَندِه

وَرِم کارون بُوریم پیشبازِ بِهار
افسوس دلبر دَنیهِه مِنه کِنار
گِسفِن راه هادِم به سمت یِلاق
مِه لینگ همراه نیه، کُو دوشِ برار

بِهار بِمو و گلها بَهینِه باز
بِلبِلِ خونِش و چَندِه دِنِه ناز
کِندس پیلِه بِلبِل بَزو کِلی
نَدومبِه با کی کِندِه راز و نیاز

تی تی بِهاری مَشت هاکِردِه دار
وِنِه عطر و بو بَیتِه اَمِه نِفار
دار شِه سَر بِهِشتِه تیپ تیپِه چادِر
اگِه وونِه هادِه مِن هادِم شِه یار

بُورم صَحرا بَچیِنم مِن وَنوشِه
وِ رِه بَرِسِم و هاکُنم تونِه
گوجوجوک رِه بَهیرِم پو هاکِنِم
چپ چپا فرش هاکِنِم یارِ خِنِه

…………………………………………………………….

سادوا: وقتی ظهر روز ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ از بلندای شاهدژ به سوی دامنه اش سرازیر می شدیم تا به بالاده برگردیم، سه مرد میانسال را بر یال شرقی قله دیدم و به رسم آیین کوهنوردان به سویشان رفتم و خوش و بشی کردم و جویای حالشان شدم و خودم را معرفی کردم. یکی از آنها گفت که «شما را از طریق سایت سادوا میشناسم» و پس از این آشنایی کوتاه، از آنها خداحافظی کردم و رفتم. تا اینکه وقتی نوشته «به یاد پیر شکوه، خاله مهربان بالاده در روزگار گذشته» از جناب اقای علی کاردگر در سایت سادوا منتشر شد، آقای علیخانی یکی از همان سه مرد شاهدژی یادداشتی نوشتند و یادآور شدند که «ابیاتی را به یاد شکوه خاله‌های روستاهای ییلاقی مازندران سرودم» و بخشی از سروده خود را نیز آوردند. وقتی به وبلاگ بنافت سر زدم، همه شعرش را خواندم و شایسته دیدم آن را در سایت سادوا نیز با نام « پیشکش به شِکوه خاله‌ های روستاهای ییلاقی مازندران» منتشر کنم.

با سپاس از جناب علیخانی و آرزوی پیروزی و سربلندی برای ایشان و اهالی مهربان دهستان بنافت (واقع در بخش دودانگه ساری).

با احترام/ عین اله آزموده/ مدیر سایت سادوا

…………………………………………………………….

وبلاگ وزین بنافت را ببینید