آسفالت جاده بالاده، شاید نسلی دیگر!/ در دهه گذشته بارها و بارها از طرف مسئولان استان مازندران و حتی معاون امور روستایی رئیس جمهور دهم  و … از جاده بالاده بازدید به عمل آمد و دستور برای پیگیری زیرسازی و بهسازی و آسفالت آن داده شده است. بالاده در منطقه دوسرشمار و دقیقا بین دو جاده آسفالته کیاسر به سمنان در شرق و جاده آسفالته کیاسر به روستای ایلال در غرب قرار دارد و با روستاهای پایین ده ، قلعه، تیله بن، میرافضل و واوسرنو به منطقه دوسرشمار معروف هستند و به همراه روستاهای آغوزگاله، تیلک، آتنی، گلخوران، ایلال و … منطقه نرماب دوسر را تشکیل می دهند.

آنچه این جاده را مهم و پراهمیت می کند اولا به خاطر جمعت زیادی هست که پیرامون آن زندگی می کنند و داشتن جاده آسفالته حق طبیعی و ملی آنهاست. دوم اینکه جاده جایگزین از کیاسردر استان مازندران به فولادمحله در استان سمنان می باشد.

در سال های گذشته و به کُندی، ازروستای خُلرد تا روستای ایلال، آسفالت شده است و از ایلال تا بالاده  که حدود ده کیلومتر می باشد دارای زیرساختی نسبتا مناسب بوده اما شوسه و به حال خود رها شده و نهایتاً سالی یکی دو بار گریدر زده و کمی هموار می شود. از طرف شرق نیز از بالاده تا جاده فولادمحله به طول ۱۴ کیلومتر دارای زیرساختی بسیار نامناسب و حتی خاکی (بدون شن ریزی) بوده و در شش ماه از سال مورد استفاده قرار نمی گیرد و در تابستان نیز با اندگی باران و مه، لغزنده و غیرقابل استفاده می شود. این جاده را حدود ۷۰ سال پیش مردم بالاده با ابزارهای ابتدایی و با دست ساختند که بالاده و روستاهای اطراف را به جاده فولادمحله و سمنان وصل می کند و به مرور زمان کمی اصلاح و بهتر شده است.

اینکه چرا با گذشت حدود یک دهه از بازدید عالی ترین مقام های دولتی و استانی از این جاده، هم چنان مردم روستاهای منطقه از جاده مناسبی برخوردار نیستند، پرسشی است که در درجه اول بخشداری چهاردانگه و در درجه دوم شوراهای منطقه دوسرشمارو نرماب دوسر باید به افکار عمومی پاسخ دهند.

از زمان وعده های مسئولان برای آسفالت جاده ایلال تا بالاده، چهار رئیس جمهور و دولت، چهار مدیر کل راه استان، پنج بخشدار، چهار دوره شورای اسلامی روستایی و … جابجا شدند اما این جاده همچون پیچ و خم های خود در کوهستان، در پیچ و خم های کاغذبازی های اداری و بی تدبیری مسئولان هم چنان زخمی و بیمار رها شده است. شاید مهمترین عامل پیگیری نشدن آسفالت این جاده، کم کاری شوراهای اسلامی منطقه و بی توجهی محض بخشدارانی است که زود به زود عوض می شوند و برایشان مهم نیست که مردم منطقه محروم دوسرشمار از جاده سالم و مناسب برخوردار نیستند.

انتظار بر حق مردم محروم منطقه این است که  بخشدار چهاردانگه و شوراهای منطقه دوسرشمار و نرماب دوسر گزارشی در باره روند پیگیری های این جاده و دلایل آسفالت نشدن را به افکار عمومی و تاریخ ارائه دهند.

نسل های مختلف روستاهای منطقه، چشم به راه آسفالت این جاده بودند که بسیاری از آنها با همین امید واهی، چشم از جهان فرو بستند و شاید نسل های آینده، آسفالت شدن این جاده را ببینند.

یادآور می شود که در سال ۱۳۹۱ نمایندگان مردم واوسر (دو روستای میرافضل و واوسرنو) در دیدار با آقای میرشفیعی معاون راه روستایی وزارت راه و شهر سازی دولت دهم در تهران، اعلام کردند که با گرفتن پیمانکار و تامین بودجه از طرف خیرین و اهالی این دو روستا می خواهیم از دو راهی فولادمحله تا میرافضل به طول ۱۰ کیلومتر را با بتن، زیرسازی و آسفالت کنیم و حتی از شوراها و اهالی دیگر روستاهای مسیر دعوت به همکاری نکردند و همان موقع نیز در سایت سادوا این خبر را پوشش دادیم و پیشهاداتی برای دعوت به مشارکت سایر روستاها نیز دادیم اما ظاهراً اهالی واوسر چنان به نتیجه کارشان مطمئن بودند که می خواستند این افتخار فقط به نام خودشان ثبت شود و اکنون پس از ده سال، آن جاده همانگونه خاکی و خراب باقی مانده و ده سال فرصت سوزی شده است. (لینک خبر:   خبرهایی تازه و خوش از جاده واوسر+ چند پیشنهاد و پرسش )

عکس های زیر مربوط به جاده ایلال تا بالاده می باشد و عکس آخر از جاده خاکی میانبر بالاده به سمت آغوزگاله (گَت دره راه) می باشد.

  پس از هر باران با چنین وضعیتی در بسیاری از جاهای جاده روبرو می شویم.

چاله ها همچون آبگیرهایی یکی پس از دیگری در جاده نمایان می شوند.

ریزش سنگ در جاده هم دیده شده است

خاکی بودن جاده در خروجی آغوزگاله به سمت بالاده

در تمام حاشیه جاده هیچ علایم راهنما و شبرنگ دیده نمی شود و در هوای مه آلود و برفی بسیار خطرآفرین می شود.

جاده خاکی میان بر بالده به سمت آغوزگاله (گَت دره راه)

authorنوشته: انجمن فرهنگی سادوا dateتاريخ : ۲۲ خرداد ۱۴۰۱